یادداشت رییس مؤسسه فقاهت به مناسبت سالروز شهادت شهید نواب صفوی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمدتقی اکبرنژاد رییس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی به مناسبت بیست و هفتم دی ماه سالروز شهادت شهید نواب صفوی یادداشتی صادر کرده و در اختیار خبرگزاری رسا قرار داده است.

متن یادداشت در ادامه تقدیم خوانندگان محترم رسا می شود.

نه حوزه آن روز که حوزه امروز هم حوزه نواب(ره) نیست.

نواب اسلام ایستاده بود ولی اسلام در حوزه آن روز که حتی امروز افتاده است، برای همین است که نواب دیده می شود و تا امروز و آینده ها زنده است.

مشکل اصلی نواب این بود که او اصل اولیه را در اسلام بر جهاد و مبارزه با استکبار و صراحت در گویش و فریاد در برابر ظلم می دانست، مگر اینکه دست و زبانت را ببندند و دیگر نتوانی کاری کنی؛ اما اصل اولیه در حوزه ما تقیه بوده و هست.

بچه که بودیم، بهترین بازیمان دعوا کردن بود، کسانی که اهل دعوا بودند، حمله می کردند و کسانی که اهل آن نبودند، در گوشه ای مچاله می شدند و دست ها را بالای سر می گرفتند تا ضربه به سرشان نخورد؛ حوزه ما حوزه کتک خور است، حوزه ای که همیشه در گوشه ای مچاله شده و دست ها را به قصد محافظت، بالای سرش گرفته تا دست کم، سرش ضربه نخورد.

در این حوزه، رضاخان هم می تواند با چکمه وارد اتاق مرجع تقلید شود، در این حوزه می شود عمامه ها را از سر برداشت و مساجد را تعطیل کرد، در این حوزه می توان محل درس و بحث را از مسجد اعظم و فیضیه به باغ های اطراف قم منتقل کرد، در این حوزه می توان فرصت طلایی بعد از رضاخان قلدر را از دست داد؛ فرصتی که جانشین جوان و دائم الخمرش محمد رضا با ناپختگی هایش فراهم آورد، این حوزه می تواند هر نوع خفّتی را تحمل کند و دم بر نیاورد، از ترس اینکه مبادا اسلام به خطر بیفتد؛ اما من هیچگاه نفهمیدم، اسلامی که زیر دست و پای مشتی رجاله به خود می پیچد و ذلیلانه می نالد، چگونه به خطر می افتد؟!

امروز هم حکایت ما حکایت زمان نواب است و فرقی نکرده است، اگر حمل بر مبالغه و متهم به سیاه نمایی ام نکنید، می گویم بدتر هم شده است؛ شما حرکت زمان را ببینید، حوزه امروز قطعا پیش رفته است، اما در مقایسه با دشمن خیلی عقب مانده است، چراکه شتاب او از شتاب ما بیشتر بوده است؛ او در مدت زمانی کمتر از 50 سال سیرت و صورت زندگی را در سطح جهانی تغییر داد، اما ما چه کردیم؟

حوزه امروز هم فرصت انقلاب اسلامی را هدر می دهد؛ برای بزرگان ما بحث از مقدمه الواجب برای روشن ساختن اینکه مقدمات هم ثواب دارند یا ندارند، از پرداختن به معضلات اساسی جامعه اسلامی مهم تر است و برای این حوزه، بحث از بلل مشتبهه از ربوی شدن نظام بانکداری اولویت بیشتری دارد.

ای کاش نواب می بود و می دید که چگونه حوزه علمیه قم انقلاب اسلامی را در میان گرگ ها تنها رها کرده است، ای کاش نواب می بود و می دید که حوزه قم خود را مسؤول کاری نمی داند و به موعظه کردن نهادها بسنده می کند؛ ای کاش نواب می بود و می دید که نسل های پس از انقلاب چطور با خیال خمینی(ره) و بهشتی(ره) و مطهری(ره) وارد حوزه شدند اما به دیوار محکم تحجّر خوردند و خرد شدند.

و در پایان ای کاش نواب می بود و می دید که حوزه قم با سیلی خدا هم بیدار نمی شود؛ نه از زلزله 78 عبرت می گیرد و از طوفان 88 پند می آموزد، نه از بی اعتبار شدن قول و فعلش به خود می آید و نه از آینده تاریکی که انتظارش را می کشد، می هراسد.

محمدتقی اکبرنژاد.27 دی ماه 95

/1330/303/ب3