راه مقاوم‌سازی انقلاب از اقتصاد مقاومتی می‌گذرد
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، نامگذاری سال 1395 به عنوان «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» توسط مقام معظم رهبری نشان داد که این سیاست راهبردی نظام اسلامی در حوزه پیشرفت و توسعه حول محور اقتصادی باید قرار بگیرد و تنها راه فائق آمدن بر تحریم و محدودیت‌های بین‌المللی توسعه برون‌زا نبوده و نگاه به درون است.
زمانی می‌توانیم درک بهتری از شعار سال داشته باشیم که به یاد آوریم، در طول 37 سال از انقلاب اسلامی تمرکز دشمنان همواره بر این قرار گرفته که با اعمال تحریم‌های اقتصادی و تجاری مسیر پیشرفت و توسعه کشور را با مشکل مواجه کرده و الگوی جمهوری اسلامی ایران به عنوان نماد مقاومت و ایستادگی در مقابل دنیای غرب را نیز مخدوش کند.
گستره تحریم‌ها در چند سال اخیر به بهانه‌های مختلف از جمله پرونده هسته‌ای، افزایش یافته و بیشتر روی حوزه اقتصادی ما- که ضعفی ساختاری است- متمرکز شده تا بلکه هم ما را وادار به تسلیم سازند و هم از نفوذ و گسترش گفتمان انقلاب اسلامی در دنیا جلوگیری کنند، البته هدف نهایی دشمن در تمامی این تحریم‌های اقتصادی حول یک محور اساسی به نام ایجاد نارضایتی عمومی در مردم، سست‌کردن پیوند مردم با نظام اسلامی و در نهایت ایجاد فرصت برای فتنه‌گری جریان‌های ضدانقلاب و معاند می‌چرخد.
هر چند قضاوت در مورد میزان موفقیت دولتمردان در این حوزه اندکی زود و عجولانه است، اما نوع نگرش برخی جریان‌های نزدیک به دولت و شخصیت‌های پیرامونی رئیس‌جمهور- که قدرت اثرگذاری در تصمیمات کلان دولت را هم دارند- به مقوله «چگونگی پیشرفت و توسعه کشور» و «طریقه گذار از مشکلات اقتصادی و معیشتی امروز جامعه» یکی از نگرانی‌هایی است که می‌تواند به صورت نرم و آرام دولت تدبیر و امید را دچار بیماری دیپلماسی‌زدگی کند.
اقتصاد درون‌زا یا برون‌زا؟
برهمین اساس نوع برخورد جریان‌ها و نخبگان سیاسی با «پدیده تحریم» و «کیفیت بی‌اثر کردن تحریم» و همچنین «چگونگی حرکت درمسیر پیشرفت کشور»، بسیار متفاوت و گاه متناقض بوده است، به گونه‌ای که جماعتی از یک جریان سیاسی راه برون‌رفت از وضعیت کنونی و مقابله با فشارها را کنارآمدن با غرب، به معنای تعدیل خواسته‌ها و عدول از آرمان‌ها می‌دانند و دسته‌ای دیگر، گفتمان انقلاب و تقویت ساختارهای داخلی کشور را به عنوان حلال مشکلات موجود جامعه پیشنهاد داده و در زمان حاکمیت‌شان براساس آن عمل کرده‌اند.
نوع مواجهه با تحریم‌ها و تهدیدات غرب و چگونگی فائق آمدن بر مشکلات عدیده داخلی که یکی از محورهای محل مناقشه دو جریان مذکور است در ماه‌های اخیر وارد مرحله جدیدی شده است، به گونه‌ای که گروه نخست بر اساس تئوری توسعه وابسته‌گرا، تأکید می‌کنند که بعد از برجام هسته‌ای برجام 2 و 3 هم باید در دستور کار قرار گیرد تا معضلات میان ایران و نظام سلطه به حداقل ممکن رسیده و راه فائق آمدن بر مشکلات کشور هموار شود. این گروه راهکار کاهش مشکلات داخلی به ویژه در حوزه اقتصادی را بر پایه گزاره‌هایی نظیر «تنش‌زدایی و اعتماد‌سازی مبتنی بر ادبیات منفعلانه درمقابل غرب»، «وضع تئوری گفت‌وگوی تمدن‌ها»، «بینش انفعالی نسبت به رژیم صهیونیستی در کنفرانس‌ها و نشست‌های بین‌المللی» و «اعلان آمادگی برای دست برداشتن از حمایت حزب‌الله و حماس توسط ایران» و «چشم‌پوشی از منافع ملت در عرصه خارجی و از جمله آن تعلیق انرژی هسته‌ای» معنا می‌کنند.
کارکرد ناموفق بخشی از این طیف موسوم به اصلاحات، نه تنها باعث نشد که آنها در اصول دیپلماسی خود برای مقابله با غرب و همچنین چگونگی مرتفع شدن مشکلات داخلی تجدیدنظر کنند، بلکه در آوردگاه انتخابات 92 هم در‌صدد برآمدند با به چالش کشیدن عملکرد جریان رقیب تئوری‌های منسوخ شده خود را، تنها گذرگاه ایمن کشور از مشکلات کنونی، به افکار عمومی القا می‌کنند. این جریان در تحولات انتخابات آن سال، همواره تلاش داشت القا کند که مشکلات به‌وجود آمده در عرصه‌های داخلی نتیجه سیاست‌های اشتباه دولت‌های نهم و دهم بوده و تنها راه گریز از آن «مذاکره با امریکا» و «کوتاه آمدن در مقابل سیاست‌های تهاجمی غرب» است.
تلاش برای پیاده‌سازی تئوری وابسته‌گرایی در 30ماه گذشته
تئوری «پیشرفت در گرو سازش توأم با تعدیل مواضع» از سوی این جریان بعد از انتخابات سال 92 بیش از گذشته ترویج شد تا جایی که در جلسه معارفه وزیر خارجه اظهار می‌شود: «من کلید حل مشکلات‌کشور را در دست سیاست خارجی می‌دانم.» سخنان معاون اول محترم رئیس‌جمهور در مراسم معارفه وزیر اقتصاد مبنی بر اینکه «دولت در گام اول به دنبال حل مشکلات اقتصادی از طریق تعامل با دنیاست» هم یکی دیگر از اظهاراتی است که بیم گسترش نظریه «توسعه برون‌گرا» و آسیب‌های ناشی از آن را گوشزد می‌کند.
بیان اینگونه اظهارات از سوی چهره‌های مطرح دولت نشان داد که برخی از تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان در دولت یازدهم بروز مشکلات داخلی را ناشی از دیپلماسی نادرست خارجی دانسته و برخی از دولتمردان بنا دارند حل مشکلات اقتصادی و مبنایی کشور را از پنجره سیاست خارجه و رایزنی با کشورهای 5+1 و به ویژه امریکا پیگیری کنند.
به نظر می‌رسد تفکری که باعث اتخاذ اینگونه اظهارات می‌شود، شباهت زیادی با ساختار فکر افرادی دارد که با سناریوی هدفمند و جهت‌دار، در طول 32 ماه گذشته تمام نابسامانی‌های
به‌وجود آمده را به ضعف‌های دیپلماسی صورت گرفته و تحریم‌های بیرونی نسبت می‌دادند، دارد.
تئوری رهبری مبتنی بر نگاه به درون است
در چنین فضایی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در اکثر سخنرانی‌های سه سال اخیر خود بلااستثنا بر مسئله توجه به درون و تلاش برای استحکام ساخت درونی نظام و قدرت درونی تأکید کرده و راه برون رفت از وضعیت فعلی را اقتصاد مقاومتی دانسته‌اند.
ایشان در مراسم تنفیذ حکم رئیس‌جمهور یازدهم اشاره می‌کنند: «درس بزرگی که ما از این فشارهای اقتصادی دریافت کردیم، این است که هرچه می‌توانیم، باید به استحکام ساخت داخلی قدرت بپردازیم، هرچه می‌توانیم در درون، خودمان را مقتدر کنیم، دل به بیرون نبندیم. آنهایی که دل به بیرون ظرفیت ملت ایران می‌بندند وقتی با چنین مشکلاتی مواجه شوند، خلع سلاح خواهند شد. ظرفیت‌های ملت ایران خیلی زیاد است. ما باید بپردازیم به استحکام ساخت درونی اقتدار ملی...» همچنین در نخستین دیدار خود با اعضای هیئت دولت در شهریورماه سال 92 ضرورت نگاه به درون را اینگونه بیان می‌کنند: «نگاهمان به بیرون نباشد. این، توصیه ماست؛ این معنایش این نیست که از امکاناتی که در بیرون هست استفاده نکنیم، این دو حرف با هم اشتباه نشود. امیدمان را به بیرون از ظرفیت داخلی کشور ندوزیم» و در هفته پس از آن در دیدار با خبرگان رهبری می‌فرمایند: «راه‌حل اصلی مشکلات کشور، تقویت ساخت درونی نظام براساس نگاه عاقلانه و خردمندانه است... تقویت ساخت درونی کشور نیز از طریق پیشرفت‌های علمی‌و مدیریت درست اقتصادی امکانپذیر است.»
معظم له در دیدار با نخبگان جوان برتر دانشگاهی هم تأکید می‌کنند:... البته این پیشرفت علمی نیز باید درون‌زا و متکی به استعدادهای درونی باشد زیرا حرکت، جهش و رشد علمی از درون، زمینه‌ساز وزانت، اعتبار، ارزش و ابهت کشور و ملت است... نخبگان جوان و همه مسئولان و ملت ایران بدانند که تمرکز اصلی جبهه‌ای که امروز در مقابل نظام اسلامی قرار گرفته، جلوگیری از قدرتمند شدن علمی و فناوری ایران است.
تکرار تکلیف دولت در سال 95
ایشان همچنین در روز نخست سال و در حرم رضوی می‌فرمایند: « ما برای اینکه با تحریم مقابله کنیم چه‌کار باید بکنیم؟ اولِ صحبت عرض کردم که یک دوراهی‌ای را دشمن نشان می‌دهد به ما، می‌گوید یا بیایید تسلیم امریکا بشوید و هر چه او می‌گوید گوش کنید یا فشار و تحریم ادامه پیدا می‌کند، این یک دوراهی است که گفتیم غلط و دروغ است، اما یک دوراهی دیگری وجود دارد: یا بایستی مشکلات تحریم را تحمل کنیم یا ایستادگی کنیم به‌وسیله اقتصاد مقاومتی. خیلی خب، آمادگی شما خوب است، منتها برای اقتصاد مقاومتی، صِرف آمادگی کافی نیست، ما گفتیم «اقدام و عمل.» استفاده مکرر معظم‌له از این کلیدواژه - درطول فاصله کوتاه زمانی - نشان می‌دهد تمرکز و تلاش دولتمردان یازدهم برای اعتلا و پیشرفت همه‌جانبه کشور و بی‌اثرکردن تحریم‌ها، باید برپایه استفاده بهینه از ظرفیت‌ها و سرمایه‌گذاری داخلی کشور- که باید به اقتصاد مقاومتی هم تعبیر شود - و نه امید واهی بستن به شگردهای دیپلماسی اختصاصی یا مذاکرات با تیم‌های قلدر و متکبر غربی استوار شود./998/102/ب3
منبع : روزنامه جوان