سر مقاله؛
مرثیه‌ای برای عیال‌وارترین نهاد دولتی
آموزش‌و‌پرورش، عیال‌وارترین دستگاه دولتی است؛ این‌ها عریض و طویل‌ترین و بلکه استراتژیک‌ترین دستگاه حکومتی در جمهوری اسلامی وضعیت مطلوبی ندارد.
به گزارش خبرگزاری رسا، آموزش‌و‌پرورش، عیال‌وارترین دستگاه دولتی است. فقط مرور این موضوع که این وزارتخانه تنها دستگاه و نهاد حاکمیتی است که در دورافتاده‌ترین مناطق کشور هم نماینده یا نمایندگانی دارد و مشغول عرضه خدمات آموزشی هستند، می‌تواند اهمیت این نهاد را بیش از پیش متذکر شود.
حالا این وسعت شبکه را بگذارید کنار، این موضوع که بخش مهمی از انتقال دانش، معارف و فرهنگ از مجرای این وزارتخانه به فرهنگ عمومی منتقل می‌شود. با همه این‌ها عریض و طویل‌ترین، بلکه استراتژیک‌ترین دستگاه حکومتی در جمهوری اسلامی وضعیت مطلوبی ندارد.
وضعیت نابسامان رفاهی و حقوقی فرهنگیان، رسوخ نگاه سرمایه سالارانه به موضوع آموزش، هندسه ناهمگون اداری از افرادی که در جایگاه معلم و دبیر به‌کار گرفته شده‌اند، بی توجهی و کم‌محلی به سند تحول و امثالهم از درد‌های مزمن وزارتخانه استراتژیک آموزش‌و‌پرورش هستند.
حالا اگر به همه این‌ها، اتفاقات و حواشی اخیر را هم اضافه کنید، به‌راحتی اعلام می‌شود که وزیر عیال‌وارترین وزارتخانه جمهوری اسلامی به‌دلیل شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی از ادامه حضور در این سازمان انصراف داده است!
فارغ از اینکه این دلیل چقدر صحت و سقم داشته باشد، اما یک معنای تلویحی و ضمنی را با خود حمل می‌کند: «اهمیت نگاه به عریض و طویل‌ترین وزارتخانه دولتی در حد یک نگاه دست‌چندم پایین آمده است»؛ آن‌قدر پایین که نه فقط بحث‌های فرهنگی و تربیتی بلکه حتی از نظر اداری و سازمانی هم نگاه به وزارتخانه‌ای که گسترده‌ترین شبکه نیروی انسانی را تا دور افتاده‌ترین مناطق کشور گسترش داده به یک موضوع فرعی و دست چندم تبدیل شده است.
واضح است که با وجود چنین نگاهی، تحول در چنین نهادی چه امر سنگینی است و دولتمردانی درخور می‌طلبد./۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: صبح نو
ارسال نظرات