نشانه مکتبی بودن منتظران

به گزارش خبرگزاری رسا، مکتبی بودن یک مسلمان را از آن می توان شناخت که در همه کارهای فردی و اجتماعی اش و همه برخوردها و موضع گیری هایش، به آنچه وظیفه دینی است، عمل کند و متعبد به حکم شرع باشد و در پی رضای خداوند و اطاعت اوامر او باشد و عمل کند.

از این رو، شناخت وظیفه و عمل به وظیفه، دو رکن مهم یک زندگی مکتبی و اسلامی است. وظیفه و تکلیف، در شرایط گوناگون فرق می کند. امامان معصوم(ع) ما شیوه های رفتار اجتماعی شان نسبت به مسائل سیاسی و حکومت، متفاوت بود. گاهی تشکیل حکومت بود، گاهی صلح، گاهی جنگ، گاهی مبارزه و زندان رفتن، گاهی پذیرش ولایت عهدی، گاهی تعلیم و برنامه های فرهنگی و ... و همه آنها بر مدار تکلیف الهی بود، نه طبق احساس شخصی یا سلیقه و ذوق، یا پسند این و آن.

فرهنگ عمل به تکلیف، وقتی در جامعه و میان افراد حاکم باشد، همواره احساس پیروزی می کنند. به تعبیر قرآن کریم به «إحدَی المُحسنَینِ»(1)-یکی از دو خوبی- دست می یابند و در مبارزات، چه کشته شوند و چه پیروز گردند، هر دو را خوب می دانند و در هر صورت پیروزند، چون به وظیفه عمل کرده اند و این خودش یک پیروزی است.

گرچه از داغ لاله می سوزیم                    ما همان سربلند دیروزیم

چون به تکلیف خود عمل کردیم                 روز فتح و شکست، پیروزیم(2)

امام حسین(ع) نسبت به حرکت انقلابی خود بر ضد حکومت اموی، در آغاز قیام فرمود: «اَرجُو اَن یَکونَ خیراً ما ارادَ اللهُ بِنا، قُتِلنا ام ظَفرنا»(3) (امیدوارم آنچه خدا برای ما اراده کرده و خواسته، برای ما خیر باشد، چه کشته شویم و چه پیروز گردیم)(4)

در پایان کار و در قتلگاه هم با جمله «الهی و رضّا بقضاءک و تسلیماً لِامرک»، تکلیف گرایی خود را نشان داد و چون به خواست الهی عمل کرده بود، خود را رستگار می دید، همچنان که امیرالمومنین(ع) هم پس از عمری تلاش و خدمت و جهاد در راه حق، وقتی در محراب عبادت ضربت خورد، فرمود: «فُزتُ و ربّ الکعبه».

کسی که پیرو خط امامان است، باید بر مدار دین و شرع تکلیف عمل کند، چه دیگران از او خوششان آید یا برنجند، چه تعریف کنند چه انتقاد کنند، چه در نظر مردم انقلابی به شمار آیند یا ترسو و محافظه کارشان بدانند. مهم، پسند خدا و اطاعت امر اوست.

امام امت در طول سال های مبارزه و به پیروزی رساندن نهضت و تشکیل حکومت اسلامی و سال های دفاع مقدس و تقدیم آن همه شهید و پذیرش قطع نامه پایان جنگ، تنها به آنچه تکلیف بود عمل کرد و از این رو می فرمود: ما از آنچه کردیم، برای یک لحظه هم پشیمان نیستیم و در دمیدن روحیه شهامت و جهاد در امت و نترسیدن از شهادت هم به سیره سیدالشهدا اقتدا می کرد و آن را یادآور می شد و می فرمود: «ما که از سیدالشهداء(ع) بالاتر نیستیم، آن وظیفه اش را عمل کرد، کشته هم شد»(5) و می فرمود: «همه ما مامور به ادای تکلیف و وظیفه ایم، نه مامور به نتیجه»(6) و این همان درس آموخته از عاشورا بود.

تکلیف ما در این عصر، زندگی و عمل طبق خواسته امامان و جانشینان ائمه(ع) در عصر غیبت است. تنها این را از ما می پذیرند چون اینان حجت های الهی برمایند. اگر طبق حجت عمل کردیم سرافراز و پیروزیم. در زیارت آل یاسین می گوییم: «شَقیَ مَن خالَفکم وَ سِعدَ مَن اَطاعکم»(7)  (کسی که با شما مخالفت کند بدبخت است و هرکه پیرو شما باشد سعادتمند است)

بکوشیم که برای هر عمل خود، نزد خدا «حجت شرعی» داشته باشیم. عمل طبق فتوای مراجع تقلید، برای ما حجت است. رساله ای باشیم و تابع نظر علمای دین تا به تکلیف عمل کرده باشیم.

_______________________

پی نوشت ها:

1.توبه، آیه 52

2.برگ و بار، ص181

3.اعیان الشیعه، ج1، ص597

4.امام خمینی(ره)، هم فرمود: ملتی که شهادت برای او سعادت است پیروز است... ما در کشته شدن و کشتن پیروزیم.(صحیفن ر، ج13، ص65)

5.صحیفه نور، ج6، ص36

6.کلمات قصار(موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی) ص50

7.مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین

*برگرفته از «زندگی مهدوی (اخلاق و اوصاف منتظران)»؛ نوشته جواد محدثی

/۹۶۹/د102/ب1

منبع: شبستان