۱۱ شهريور ۱۳۹۲ - ۰۷:۵۹
کد خبر: ۱۸۲۶۴۴
کارشناس مباحث دینی:

نماز شب سبب آمرزش گناهان می‌شود

خبرگزاری رسا ـ کارشناس حوزوی مباحث دینی گفت: هنگامی که در دل شب، هفتاد بار در حال نماز، از خداوند طلب بخشش کنیم، دیگر گناهی باقی نخواهد ماند.
ويژه برنامه شبستان از راديو معارف

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام مرتضی خاکسار، محقق و پژوهشگر مباحث دینی، در برنامه شبستان که از رادیو معارف پخش می‌شد، به تبیین بحث آثار مناجات شبانه پرداخت و گفت: خداوند ابزار بسیاری در عالم برای انسان قرار داده است؛ تا به وسیله‌ آن‌ها از پروردگار طلب آمرزش کند.

وی افزود: یکی از آن ابزارهای بسیار مهم و شیرین، نماز شب است، این نماز از دو جهت بخشش گناهان را به دنبال دارد:  اول؛ نفس نماز شب، که سبب رضایت خداوند می‌شود و دوم از جهت استغفار ما در این نماز.

وی ابراز داشت: لازم است در هر بار استغفار در این نماز، که جمله‌ «اَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ» را بر زبان می‌آوریم، گناهان را در نظر بیاوریم، چون از همان گناهان استغفار می‌طلبیم، در نتیجه؛ هنگامی که در دل شب، هفتاد بار در حال نماز، از خداوند طلب بخشش کنیم، دیگر گناهی باقی نخواهد ماند.

حجت‌الاسلام خاکسار در ادامه با نقل روایتی از امام کاظم (ع) خاطرنشان کرد: آن حضرت، هنگامی که در آخرین رکعت نماز شب (که نماز وتر نام دارد) سر از سجده بر می‌داشت، این‌گونه با خداوند مناجات می‌کرد «هَذَا مَقَامُ مَنْ حَسَنَاتُهُ نِعَمِهِ مِنْکَ وَ شُکْرُهُ ضَعِیفٌ؛ خداوندا آنچه اکنون در مقابل تو قرار گرفته است، کسی است که حسناتی که دارد، همه نعمتی است که تو به او عطا کردی، ولی او کسی است که شکر نعمت تو را ضعیف بجا آورده است».

وی ادامه داد: آن حضرت می‌فرمود «وَ ذَنْبُهُ عَظِیمٌ وَ لَیْسَ لَهُ الَّا دَفْعک وَ رَحمَتُکَ فاِنَّکَ قُلْتُ فِی کِتَابِکَ الْمَنْزِلِ علی نَبیِّکَ الْمُرْسَلِ کَانُوا قلیلاً مِنْ اللَّیلِ مَا یحجَعون فبالاسْحَارِ هُم یَسْتَغْفِرُونَ؛ و (من کسی هستم که) گناهش بسیار بزرگ است و برای او چیزی نیست، جز دفع و رحمت تو، خدایا تو در کتابت؛ قرآن، به پیامبرت درباره مؤمنین این‌گونه فرموده‌ای که «مؤمنین کسانی هستند که مقدار کمی از شب را می‌خوابند و در سحرها استغفار می‌کنند».

این کارشناس حوزوی با ذکر پایان روایت، گفت: «طَالَ حُجُوعِی وَ قَلَّ قِیامِی وَ هذا السَّحَر وَ أَنَا اَسْتَغْفِرُکَ لِذَنْبِی اسْتِغْفَارَ مَنْ لَمْ یجد لِنَفْسِهِ ضَرّاً وَ لَا نَفْعاً وَ لَا مَوْتاً وَ لَا حیاتا وَ لَا نُشُوراً و...؛ ولی من خوابم زیاد و قیامم کم شد و الآن سحر است و من استغفار می‌کنم، استغفار کسی که هیچ اختیاری از خود ندارد، نه نفعی، نه ضرری، نه مرگ و نه حیات، هیچکدام به دست او نیست، این‌چنین بنده‌ای هستم که به سوی تو آمدم تا شاید مشمول بخشش تو شوم»./9194/پ203/ی

ارسال نظرات