خشوع و خضوع راهکار اصلی برای مخلص شدن در برابر پروردگار

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله محمدباقر تحریری، امروز در تبیین شرح دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان با قرائت بسم الله الرحمن الرحیم اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِينَ، وَ اشْرَحْ فِيهِ صَدْرِي بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِينَ، بِأَمَانِكَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِينَ، گفت: خدایا در این ماه طاعت فروتنان را نصیبم کن، و سینه ام را برای انابه همانند بازگشت خاضعان باز کن، به امان دادنت ای امان ده هراسندگان.

تولیت مدرسه علمیه مروی بابیان اینکه روز پانزدهم ماه مبارک رمضان مصادف است با تولد سبط اکبر پیامبر اکرم (ص) کریم آل محمد امام حسن مجتبی(ع)، ادامه داد: آن حضرت مظهر همه فضائلی است که در دعای ایام ماه مبارک رمضان قرائت و از خداوند متعال درخواست می‌کنیم.

آیت‌الله تحریری با اشاره به اینکه در دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان دو درخواست از خداوند متعال تمنا می‌شود تا پروردگار آن را روزی معنوی ما قرار دهد، اظهار داشت: در نخستین درخواست این‌گونه تمنا می‌شود، بارالها؛ طاعت و بندگی اهل خشوع را در این ماه‌روزی من بگردان، خشوع آن حالت خضوع خاص در برابر خداوند متعال است که انسان باید بامعرفت به ذات ربوبی این حالت خضوع را در برابر خداوند پیدا کند.

وی افزود: در سوره مؤمنون از اوصاف اولیه انسان‌های مؤمن چنین بیان می‌شود که دلیل فلاح و رستگاری انسان‌های مؤمن این است که آنان در نماز که مظهر تام خشوع و خضوع در برابر خداوند است آن حالت خشوع قلبی را نسبت به خداوند متعال اظهار می‌کنند؛ هر مقدار معرفت انسان به رابطه وجودی خود و موجودات با خداوند متعال بیشتر باشد به همان میزان حالت خشوع و خضوع درونی برایش حاصل می‌شود.

تولیت مدرسه علمیه مروی در ادامه بیان داشت: زمانی که امام حسن مجتبی(ع) می‌خواستند برای اقامه نماز وضو بگیرند رنگ مبارکشان دگرگون می‌شد و هنگامی‌که اقامه می‌گفتند و نماز را شروع می‌کردند بدن مبارک حضرت به‌شدت می‌لرزید؛ همه این علامات نشانه خشوعی است که از وجود مبارک حضرت ظاهر می‌شد.

آیت‌الله تحریری ادامه داد: این امور جنبه‌های الگویی برای مؤمنان دارد تا در همه شؤون در برابر خداوند متعال حالت خشوع و خضوع را داشته باشند.

وی به درخواست دیگر اشاره کرد و گفت: در دعای امروز از خداوند شرح صدر تمنا می‌کنیم تا همواره در حال رجوع به‌سوی باری‌تعالی باشیم؛ انابه آن حالت رجوع به‌سوی خداوند متعال است و انسان باید توجه داشته باشد هیچ شأنی از شؤون وجودیه را ندارد و همه امور وابسته به ذات اقدس اله بوده و باید به ایشان رجوع داده شود؛ حالت اخباط آن حالت تمرکز و توجه به خداوند است که حضرت حق در چند آیه مخبطین را می‌ستاید؛ بنابراین در دعای روز پانزدهم این حالات را از خداوند تمنا می‌کنیم.

تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: خداوند در قرآن کریم حضرت ابراهیم(ع) را باصفت انابه می‌ستاید، ایشان در هم شؤون اعم از فعالیت‌های فردی و اجتماعی آن حالت انابه و تضرع به درگاه الهی را داشتند؛ این حالت تضرع، آن حالت بنده خالص است که همت خود را متمرکز در توجه به خداوند متعال کرده است؛ انسان باید چنین باشد و می‌تواند با تحصیل معرفت این شرح صدر را کسب کند.

خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: ای رسول من؛ ما به تو شرح صدر دادیم، شرح صدر نبی اکرم(ص) به همین معنا است که انسان هیچ‌گاه از ارتباط خاشعانه و خاضعانه با پروردگار منقطع و جدا نشود لذا انسان در همه امور خود را تحت امان خداوند قرار می‌دهد تا لطف پروردگار شامل انسان شود تا وجود او در ارتباط با خداوند وسیع شود./813//202/خ