خلیج‌فارس خانه ماست!
به گزارش خبرگزاری رسا، شاید بومیان هزار سال قبل که در نزدیکی آب‌های خلیج‌فارس و در جزایر آن زندگی می‌کردند تصورش را هم نمی‌کردند که تنگه 85کیلومتری‌ای که بعدها هرمز نامیده خواهد شد، چند قرن بعد تبدیل شود به یکی از مناطق مهم و آب‌راه‌های کلیدی کره خاکی.
آن قدر مهم که مسوولان یک کشور در آن طرف کره خاکی برای تنگه‌ای با عرض کمتر از 100کیلومتر در این طرف کره خاکی برای مسوولان یک کشور دیگر خط و نشان بکشند. بومیان جزایر هرمز و مناطق حومه احتمالاً این را هم تصور نمی‌کردند که چند قرن بعد در مرز و بوم آن‌ها کسانی هم باشند که در برابر تهدید و رجزخوانی غریبه به حرف‌های شیک و تمیزی روی بیاورند که جز در دانشکده‌های حقوق بین‌الملل، خریدار دیگری روی کره خاکی ندارد.
اینکه کسانی باشند در برابر رجزخوانی‌ها و خط و نشان کشیدن‌ها به آشنا توصیه کنند که زنگی مست را «دعوت» به خانه کرده و دوشادوش او از موزه صلح در ضلع شمالی پارک شهر در پایتخت بازدید کنند. تصورش را نمی‌کردند که هنوز 60سال از زخمی که غریبه بر خیابانی که چند صد متر بالاتر از موزه صلح به تن این مرز و بوم زده بود نمی‌گذرد و هنوز خیابان سی‌تیر، بوی زخم کودتا می‌دهد.
اینکه هنوز کسانی در این آب و خاک، توصیه به مهمانی گرفتن برای غریبه کنند. با همه اینها اما هنوز هستند کسانی که قائلند نه فقط تنگه هرمز که خلیج‌فارس هم خانه آن‌هاست. اینکه غریبه خوشش نمی‌آید مشکل اوست و این غریبه‌هایند که باید دستِ درازشان را از هرمز و خلیجِ جنوب سرزمین فارس کوتاه کنند که خلیج‌فارس خانه ماست./۹۶۹/د۱۰۲/ب۱
منبع: صبح‌نو