دانشگاه از میراث علمی گرانبهای حوزه بیشتر استفاده کند
حجت الاسلام مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، وحدت میان حوزه و دانشگاه را از ایده‌های مهم و مؤثر حضرت امام خمینی(ره) دانست و گفت: مقصود از این طرح وحدت این دو نهاد علمی و پژوهشی در اهداف کلی و ارائه خدمات به کشور و جامعه علمی است، نه ادغام آنها در یکدیگر.
وی با بیان این که قبل از انقلاب دیواری از بی‌اعتمادی و عدم شناخت متقابل میان حوزه و دانشگاه ایجاد شده و سیاست های رژیم گذشته در تشدید این فاصله نقش مهمی ایفا می‌کرد، اظهار داشت: رژیم منحوس پهلوی با القای برخی مسائل در بین حوزویان و جوامع دانشگاهی این ذهنیت را ایجاد می‌کرد که گویی این دو نهاد در مقابل یکدیگر هستند و تا حدود زیادی این طرح برخاسته از اندیشه جدایی دین از سیاست بود.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: رژیم گذشته کاملا وابسته به جوامع فکری غرب و بیگانگان بود، به همین منظور نیت ایجاد فاصله دین و سیاست را در سر می‌پروراند و به دنبال این بود تا حوزه را صرفا به عنوان متولی دین و دانشگاه را به عنوان متولیان امور جامعه و حکومت قلمداد کند.
وی ابراز داشت: ایجاد فضای مسموم باعث وارد آمدن لطمات بسیاری به دانشگاه و حوزه شد، زیرا از یک سو حوزه‌های علمیه و روحانیان نسبت به آنچه در فضای دانشگاه می‌گذشت بی‌اطلاع و دچار نوعی بدبینی نسبت به فضای دانشگاه شده بودند و از سوی دیگر همین فضا با شدت بیشتری در بین دانشگاهیان علیه حوزه در جریان بود.
حجت الاسلام انصاری اضافه کرد: خوشبختانه با پیروزی انقلاب و همکاری و همدلی این دو نهاد در جریان انقلاب اسلامی و به خصوص بعد از حادثه دستگیری و تبعید حضرت امام(ره) و به وجود آمدن انجمن اسلامی دانشجویان در داخل و خارج از کشور، ارتباطاتی با امام و حلقه روحانی پیرامون ایشان در نجف و ایران برقرار شد و در نتیجه آن مقدمات همکاری و وحدت عملی حوزه و دانشگاه در سطح محدودی فراهم آمد.
وی با بیان این که در همان زمان نیز وجود سیطره رژیم شاهنشاهی بر محیط‌های دانشگاهی و همچنین مراقبت ساواک مانع از همکاری عملی و گسترده این دو نهاد با یکدیگر شد، تصریح کرد: این همکاری غالبا در سطح انقلابیون وجود داشت و در سال‌های 56 و 57 که انقلاب اوج گرفت این پیوند عمیق‌تر شد، این همکاری در روند پیشرفت انقلاب اسلامی تأثیر بسزایی در بسیج جامعه و آحاد مردم به سمت اهداف امام و انقلاب داشت.
عضو مجمع تشخیص مصلت نظام با اشاره به تأکید امام مبنی بر تلاش در جهت استفاده حوزه و دانشگاه از تجارب و دانش یکدیگر و تأمین اهداف مشترکی همچون نیاز علمی کشور در بخش‌های مختلف در حوزه علوم انسانی و علوم تجربی، گفت: اقتضای اسلامی بودن نظام جمهوری اسلامی این است که طبعا مدیریت کشور در سطوح مختلف مانند قضایی، اقتصادی، فرهنگی و مدیریت عمومی طبق موازین اسلامی باشد.
وی بیان داشت: بر همین اساس این نظریه به عنوان ضرورت در میان دانشگاهیان و حوزویان مطرح شد اما متأسفانه آن گونه که مد نظر امام(ره) و شایسته همکاری و وحدت عملی این دو نهاد بود پیش نرفت و به خصوص در سال‌های اخیر بیشتر در قالب اقدامات شکلی و صوری به جای کارهای عملی و مؤثر انجام شد.
حجت الاسلام انصاری در بخش دیگری از سخنان خود عوامل تقویت بخش این بحث را برداشت صحیح از اهداف وحدت دانست و اظهار داشت: باید در نشست‌های مشترک نخبگان دو نهاد و به دور از هرگونه بحث‌های رسانه‌ای و تبلیغی راهکارهای موثرتر همکاری اندیشیده شود تا به راهکارهای عملی برسند.
وی در ادامه فضای بدبینی سابق را یکی از موانعی خواند که هم اکنون نیز تا حدودی میان این دو نهاد باقی است و ابراز داشت: می‌توان از دخالت‌های غیر ضروری تعداد معدودی از روحانیان در برخی مسائل دانشگاهی که احیانا نا متناسب با تحصیلات و رشته تخصصی آنها است به عنوان مانع دیگر یاد کرد.
عضو مجمع تشخیص مصلت نظام با بیان این که گاهی برخی افراد وابسته به نهاد روحانیت در دانشگاه‌ها به جای پرداختن به مسائل فکری و همکاری‌های علمی بر گزینش اساتید و دانشجویان متمرکز شده‌اند، تصریح کرد: این مسأله موجبات بدبینی قشر دانشگاهی به حوزه را فراهم می‌آورد و چنانچه روحانیت تا حد امکان از دخالت در مدیریت اجرایی دانشگاه‌ها و گزینش‌ها پرهیز و تمرکز حضور خود را صرفا در جنبه‌های علمی معطوف کند متعارف‌تر خواهد بود.
وی در ادامه پیشنهادات خود مطرح کرد: از سوی دیگر حوزه‌های علمیه نیز می‌توانند تمهیداتی فراهم آورند تا حوزویان از اساتید دانشگاهی بهره‌مند شده و در کنار درس‌های رفیع حوزه از مباحث دیگری که مورد ابتلا و نیاز است استفاده کنند و همان گونه که حوزویان در مقیاس وسیعی در کرسی‌های تدریس دانشگاهی مشغول هستند از اساتید دانشگاه نیز برای تدریس در حوزه‌ها دعوت به عمل آید.
حجت الاسلام انصاری در ادامه سخنان خود با اشاره به تأثیر وحدت حوزه و دانشگاه در پیشرفت علوم انسانی، گفت: چنانچه این وحدت جنبه عملی بیشتری به خود گیرد این دو نهاد می توانند مکمل یکدیگر در تولید علوم انسانی کارآمد و مفید باشند.
وی در پایان با بیان این که دانشگاهیان نباید تصور کنند آنچه به صورت ترجمه و انتقال مطالب علمی از کشورهای دیگر آمده علم است اما میراث گرانبهای حوزه که با مجاهدت چند صد ساله علما و دانشمندان حوزه به دست آمده جنبه علمی ندارد، اظهار داشت: هرچند برخی از علوم انسانی غربی از دیدگاه مکاتب غیر مرتبط با ادیان الهی و به خصوص اسلام هستند ولی می‌توان از دانش‌های مفید و مثبت آنها استفاده کرد و اگر مطلبی نامناسب بود اقدام به پالایش آن شود و نباید خود را کاملا بی نیاز از دانش دیگران دانست./908/ت302/ج