آیا با قهر کردن فضای ارتباطی آرام‌تر می‌شود؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام محسن عباسی، کارشناس مباحث تربیتی خانواده، در برنامه پرسمان خانواده که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث گام‌های موفقیت در زندگی مشترک پرداخت و گفت: بعضی معتقدند که ما وقتی قهر می‌کنیم فضای ارتباطی مان فضای آرام‌تری می‌شود، قهر باعث می‌شود که دعوا و بحث نکنیم.

وی ادامه داد: آن‌ها می‌گویند ما وقتی قهر نکنیم بحث می‌کنیم، وقتی بحث کنیم عصبانی می‌شویم و وقتی عصبانی شویم دعوا شدید می‌شود، در نتیجه رابطه ما دچار تنش می‌شود، اما حقیقت این است که راه حل این مشکل بحث نکردن است نه قهر کردن، درست است که اختلاف پیش می‌آید و تنور دعوا داغ می‌شود و با قهر کردن و بحث نکردن این تنور خاموش می‌شود اما راه دیگر این است که بحث نکنیم.

این کارشناس تربیتی ابراز داشت: قهر کنیم یعنی با هم حرف نزنیم و حرف یکدیگر را گوش نکنیم، این درست نیست اتفاقاً می‌شود در مورد این اختلافات با هم حرف زد، فقط باید خشم خود را مدیریت کنیم، وقتی آدم خشمگین است طبق دستور صریح روایات باید سکوت کند، حضرت رسول (ص) می‌فرمایند «وقتی کسی از شما عصبانی شد سکوت اختیار کند».

حجت‌الاسلام عباسی اظهار داشت: در عصبانیت نحوه فکر کردن و حرف زدن عوض می‌شود، چیزی که باعث دعوا می‌شود بی منطق حرف زدن است، حرف‌هایی که ممکن است به جای اینکه راه حل مشکل باشند بنزینی بر آتش اختلافات باشند، امام علی (ع) می‌فرمایند «شدت خشم نحوه حرف زدن را تغییر می‌دهد، ریشه دل را قطع می‌کند و فهم را از هم متلاشی می‌کند».

وی ادامه داد: پس وقتی عصبانی هستید بحث نکنید، وقتی آتش خشم فروکش کرد با در نظر گرفتن قواعد گفتگو با هم صحبت کنید اما بحث و جدل نکنید.

حجت‌الاسلام عباسی در پاسخ به پرسش «من مادر یک فرزند هستم اما می‌ترسم فرزند دیگری بیاورم چون باعث می‌شود از خدا دور بمانم، من قبل از تولد فرزندم برنامه های معنوی زیادی داشتم اما الآن وقت این کار را ندارم می‌ترسم با آمدن فرزند دیگر همین فرصت اندک عبادت را نیز از دست بدهم» گفت: گاهی تعریف ما از عبادت و معنویت آن قدر تنگ و کوچک می‌شود که جز همین نمازهای دست و پا شکسته نیست.

وی ادامه داد: اگر ما واقعاً با عطش و از روی معرفت عبادت کنیم تنها چیزی که باید به آن فکر کنیم این است که چه کنیم که خدا از ما راضی باشد و خدا الآن از ما چه چیزی را می‌خواهد، عبادت که فقط روزه و نماز نیست، عبادت یعنی دست به سینه در برابر خدا بایست و به فرمانش عمل کن، گاهی نماز و روزه، ما را از عبادت غافل می‌کند، مثلاً مؤذن در حال اذان گفتن است پدرم از من می‌خواهد کاری را انجام دهم.

این کارشناس تربیتی ادامه داد: اگر من به حرف پدرم گوش دهم، نمازم به تأخیر می‌افتد، می‌گویم نه، بعداً می‌روم، با این کار پدرم ناراحت می‌شود، آیا الآن خدا راضی است که پدرم ناراحت شود و حرفش را زیر پا بگذارم به خاطر نماز، این درست نیست؛ یک مادر نباید فکر کند که مادری کردن یک کار معمولی است، نباید احساس کند که از عبادت و خدا دور می‌شود.

حجت‌الاسلام عباسی در پایان اظهار داشت: یک مادر باید بداند که فقط نوع عبادتش عوض شده است، عبادات مستحبی و برنامه های معنوی ارزششان بیشتر از مادری کردن نیست، مشکل این است که ما الآن به عبادت‌هایمان عادت کرده‌ایم، مشکل ما این عادات است نه بچه های ما. /9194/پ202/ی