آثار اموال غصبی در اعمال عبادی مؤمنان
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام ربانی ظهر امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در شبستان بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد به تبیین آثار اموال غصبی در اعمال عبادی مؤمن پرداخت و اظهار داشت: خواندن نماز با لباس غصبی حتی اگر دکمه‌ای از آن لباس غصبی باشد، نماز باطل و شرع مقدس اسلام برای آن احکامی را بیان فرموده است.
کارشناس احکام فقهی با بیان این‌که فراموشی یا علم نداشتن بر غصبی بودن لباس نماز حکم فقهی نماز را مورد تأثیر خود قرار می‌دهد، عنوان داشت: امام راحل و عده‌ای دیگر از مراجع معتقد هستند این نماز صحیح و ایراد شرعی ندارد؛ البته در مورد فراموشی اکثر علما حتی امام راحل فرموده‌اند که اگر می‌دانسته است که لباس غصبی بوده است و موقع نماز این موضوع را فراموش کرده است؛ مراجع در چنین شرایطی احتیاط واجب برای اقامه مجدد نماز را حکم شرع مقدس عنوان داشته‌اند.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان این که وضو با آب غصبی را شرع مقدس باطل توصیف کرده است، گفت: لوله‌کشی‌های غیرمجاز شهری از مصادیق آب غصبی به‌حساب می‌آید؛ بر این اساس هرگونه تغییر و دست بردن در تنظیمات شمارگر آب و یا نداشتن شمارگر شامل احکام آب غصبی می‌شود.
گفتنی است که ولی رهبر معظم انقلاب در پاسخ به این سؤال که «مظالم چیست و کیفیت پرداخت آن چگونه است» فرموده‌اند«مظالم اصطلاحاً به اموال و بدهی‌هایی گفته می‌شود که انسان از روی ظلم و بی‌عدالتی از بندگان خدا گرفته و نپرداخته است و حکم شرعی آن این است که اگر صاحب آنها را می‌شناسد باید عین اموال را به آنها برگرداند و اگر صاحب آنها را نمی‌شناسد و معلوم نیستند، این اموال و بدهی‌ها را باید از طرف آنها به فقرا صدقه بدهد و برای این کار احوط آن است که از حاکم شرع اذن بگیرد.»
همچنین غصب در منابع فقهی چنین تعریف شده است که«غصب؛ عبارت است از تسلّط جبارانه بر مال یا حق دیگری.» در حالی که عقاب آن از سوی رسول گرامی اسلام(ص) در منابع ثقلین چنین تبیین شده است«مَنْ خانَ جارَهُ شِبْراً مِنَ الارْضِ جَعَلَهُ اللَّهُ طَوْقاً فی عُنُقِهِ مِنْ تُخُومِ الْارْضِ السَّابِعَةِ، حَتَّی یَلْقَی اللَّهَ یَوْمَ الْقِیامَةِ مُطَوَّقاً، الَّا انْ یَتوُبَ وَ یَرْجِعَ؛ هر کس در مورد یک وجب زمین به همسایه خود خیانت کند آن را غصب کند، خداوند آن را از طبقه هفتم زمین، مثل طوق به گردنش می‌اندازد تا در قیامت، خدا را با همان حالت ملاقات کند، مگر این‌که در دنیا توبه کند و برگردد صاحب زمین را راضی کند.»/837/202/ب3