یادداشت؛
چالش ها و شکاف‌ها در انگلیس
خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در واقع، شکافی است که در اروپای به‌اصطلاح واحد ایجادشده و ترک‌های آن به فرانسه، ایتالیا، بلژیک و ... هم رسیده است.
به گزارش خبرگزاری رسا، موضوع خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) طی چند روز گذشته به داغ‌ترین بحث قاره سبز تبدیل‌شده است. سال ۲۰۱۶ و در پی رکود اقتصادی در اروپا، انگلیسی‌های خسته از هزینه‌های تحمیلی اروپای واحد به کشورشان تصمیم گرفتند که با برگزاری یک همه‌پرسی، مشخص کنند که در این سازمان باقی بمانند یا عطایش را به لقایش ببخشند.
رفراندوم برگزیت برگزار شد و اکثریت مردم این کشور به خروج از اتحادیه اروپا رأی مثبت دادند. مقامات سرخوش انگلیسی وارد مذاکره با مسئولین اتحادیه اروپا شدند و معین شد که این کشور، در سومین ماه میلادی جدید، چمدان خود را برای ترک اروپای واحد ببندد.
«ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس در خصوص نحوه خروج گفتگو‌هایی را آغاز کرد؛ روندی که با مشکلات و اختلافات جدی مواجه شد. کمی پس‌ازاین گفتگو‌ها در مردادماه سال جاری، «میشل بارنیر»، مذاکره‌کننده ارشد بروکسل با طرف‌های انگلیسی اعلام کرد که این اختلافات عمدتاً در رابطه با آینده مرزبندی دو ایرلند پس از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا است.
در حال حاضر ایرلند شمالی بخشی از خاک انگلیس به شمار می‌رود و لندن بر حفظ تمامیت ارضی خود پس از خروج از اتحادیه اروپا تأکید دارد. بروکسل خواهان تداوم عضویت ایرلند شمالی در اتحادیه گمرکی اروپا در پسا برگزیت است؛ به این معنی که این منطقه طبق مقررات اتحادیه گمرکی این اتحادیه و بر اساس قوانین قضایی دیوان دادگستری اروپا تجارت کند، اما این مشکل هنوز برطرف نشده است.
مشکل دیگر، مسئله شهروندان اروپایی ساکن در انگلیس بود که بنا شد پس از اجرایی شدن برگزیت، اجازه اقامت در انگلیس را داشته باشند. موافقان سرسخت خروج انگلیس از اروپای واحد، اما اعتقادی به گفتگو ندارند و می‌گویند که باید «برگزیت سخت» یا همان خروج بدون توافق با اتحادیه اروپا در دستور کار قرار گیرد. در مقابل، بسیاری از مردم و جناح‌های سیاسی پس از سبک و سنگین کردن هزینه – فایده خروج از اتحادیه اروپا خواستار برگزاری رفراندوم دوم شدند.
در مرحله بعد بنا شد تا توافق نسبی که لندن با بروکسل به دست آورده به تصویب نمایندگان پارلمان‌های دو طرف برسد؛ لذا مجلس عوام انگلیس از پنجشنبه هفته گذشته به مدت پنج روز تا سه‌شنبه هفته جاری، بررسی طرح برگزیت موردنظر ترزا می‌را آغاز کرد.
جلساتی پرتنش در طول این مدت برگزار شد و درنهایت برگزیت موردنظر خانم نخست‌وزیر با ۴۳۲ رأی مخالف در برابر ۲۰۲ رأی موافق به تصویب نرسید.
از طرفی، روز گذشته، «جرمی کوربین»، رهبر حزب کارگر که رقیب حزب جمهوری‌خواه است اعلام کرد که نخست‌وزیر باید کنار برود و از سمت خود استعفا دهد. وی در آغاز جلسه رأی‌گیری استیضاح ترزا می‌که روز گذشته آغاز شد، گفت: طرح بسیار بد برگزیت مرده است و نخست‌وزیر همه را جز خود مقصر این اتفاق می‌داند. کوربین معتقد بود که در مرحله اول، طرح پیشنهادی ترزا می‌نباید به تصویب پارلمان برسد؛ هدفی که رهبر حزب کارگر در دستیابی به آن موفق بود.
گام بعدی ازنظر وی، رأی عدم‌کفایت پارلمان به نخست‌وزیر انگلیس و برگزاری انتخابات مجدد است. در این صورت، حزب کارگر می‌تواند به‌عنوان اصلی‌ترین رقیب حزب محافظه‌کار وارد کارزار شده و پیروزی بزرگی برای خود شکل دهد. رهبر حزب کارگر در گام آخر مصمم است که پس از شکل دادن دولت جدید، بار دیگر پرونده برگزیت را در قالب گفتگو‌های دوجانبه با اروپا به جریان بیندازد.
او در این خصوص از سوی برخی احزاب سیاسی در اروپا حمایت‌ها و چراغ سبز‌هایی نیز دریافت کرده است. این در حالی است که تا قبل از رأی‌گیری پارلمان در خصوص برگزیت که تقریباً رأی منفی آن مسلم و قطعی بود، مقامات اروپایی تأکید کرده بودند که امتیاز دیگری به لندن در این خصوص نخواهند داد.
بنابراین، کوربین حداکثر تلاش خود را خواهد کرد تا پیروزی خود بر ترزا می‌را با احراز عدم‌کفایت وی در پارلمان تکمیل کند. حتی اگر چنین هدفی محقق نشود، وی با استناد به پیروزی اولیه خود در برابر دولت فعلی انگلیس و ایفای نقش فعال در ممانعت از تصویب طرح برگزیت مدنظر نخست‌وزیر، امتیاز زیادی را به سبد حزب کارگر واریز خواهد کرد.
نکته دیگر اینکه کوربین اخیراً در اظهارنظری، برگزاری هرگونه همه‌پرسی دوباره در خصوص برگزیت - همانند آنچه تونی بلر، نخست‌وزیر اسبق انگلیس به دنبال آن است - را رد کرده است. این به معنای جدیت رهبر حزب کارگر در هدایت مذاکرات جدید با اتحادیه اروپاست.
برخی از محافل سیاسی انگلیسی نیز اظهار کرده‌اند که نمایندگان حزب محافظه‌کار (حزب متبوع ترزا می) به نخست‌وزیر توصیه اکید کرده‌اند که فارغ از نتیجه رأی‌گیری مجلس عوام، خیابان داونینگ استریت (محل دفتر نخست‌وزیری) را سریعاً ترک کند و جای خود را به سیاستمدار محافظه‌کار دیگری بدهد.
درصورتی‌که طرح پیشنهادی ترزا می‌در پارلمان تصویب می‌شد، شاهد خروج نرم انگلیس از اتحادیه اروپا (توافق با این اتحادیه) بودیم و این اتفاق به‌طور طبیعی قدرت مانور دولت بعدی انگلیس را در قبال برگزیت محدود می‌کرد.
از سوی دیگر، شکست برگزیت، اقتصاد انگلیس را متأثر کرده و بازار سهام اروپا را در عوض، رونق داده است. در اولین واکنش به عدم تصویب برگزیت و با آغاز به کار بازار سرمایه در روز گذشته، بورس لندن با افت پنج‌درصدی مواجه شد. این سقوط بازار در حالی بود که بازار سهام در اروپا با افزایش ۳ دهم درصدی روبرو شد.
از این نکته نیز نباید غافل شد که «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا از طرفداران سرسخت برگزیت و همین‌طور خروج همه کشور‌های اروپایی از این اتحادیه است. درصورتی‌که برگزیت به هر طریقی، چه توسط جانشین احتمالی ترزا می‌و چه به‌وسیله نخست‌وزیر فعلی انگلیس به نتیجه برسد، اولین یا حداقل یکی از برندگان بزرگ آن، آمریکا خواهد بود.
«هنر معامله» ترامپ این است که به‌جای بستن قرارداد با یک مجموعه و سازمان، با تک‌تک زیرمجموعه‌های آن به‌صورت جداگانه به مفاهمه برسد تا سود حداکثری خود را تضمین کند.
در هر صورت، برگزیت از نمای کلی، نماد واگرایی مجموعه‌ای است که با هدف همگرایی تأسیس شد و گام‌به‌گام رو به اضمحلال می‌رود. چند ماه دیگر، موعد انتخابات پارلمانی اروپاست و با قدرت گرفتن احزاب راست افراطی در کشور‌های قاره سبز، این احتمال وجود دارد که این جریان‌های مخالف اتحادیه اروپا وارد پارلمان شوند و قوانینی علیه کلیت آن به تصویب برسانند.
برگزیت در واقع، شکافی است که در اروپای به‌اصطلاح واحد ایجادشده و ترک‌های آن به فرانسه (جنبش جلیقه زردها)، ایتالیا، بلژیک، لهستان و ... رسیده؛ بنابراین اگر نگوییم که اتحادیه اروپا مضمحل خواهد شد، اما قریب‌به‌یقین، کارکرد خود را تدریجاً ازدست‌داده و به نهادی تبدیل می‌شود که عزمی برای هماهنگی و همگامی نخواهند داشت. /۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: حمایت
ارسال نظرات