یادداشت؛
آیا گران کردن هزینه‌ها بهترین و تنها راه ممکن است؟
می‌گویند باید مهاجرت به تهران مدیریت شود؛ فوراً تمام خلاقیت و ابتکارشان را به‌کار می‌برند و طرح گران کردن هزینه زندگی در تهران را پیشنهاد می‌دهند.
به گزارش خبرگزاری رسا، واقعاً دوران عجیبی است، در بسیاری از امور کشور افرادی مسئولیت‌های اجرایی را بر عهده دارند که به جای چاره‌اندیشی اساسی، دائماً به راهکار‌های انحرافی یا نسخه‌های موقت متوسل می‌شوند و این در حالی است که هم رهبر معظم انقلاب (دامت برکاته) بار‌ها و بار‌ها نسخه‌های حیات‌بخش و تضمینی مثل طرح راهبردی اقتصاد مقاومتی و نهضت علمی را در اختیارشان گذاشته‌اند و هم اسناد بالادستی مصوب و ابلاغی کشور، نقشه راه را برایشان ترسیم و مشخص کرده است.
تا با کمبود بودجه مواجه می‌شوند، از کیسه خلیفه می‌بخشند و راحت‌ترین راهکار یعنی حراج بیت‌المال مسلمین را انتخاب و به بهانه‌های مختلف، اقدام به فروش ذخایر ارز و سکه کشور می‌کنند یا تمام تلاش خود را بر اخذ مالیات از صنایع نوپایی که نیاز به حمایت دارند یا کاسب و کارمند و کارگر دولت و حتی پولی کردن نظام آموزش و پرورش متمرکز می‌کنند.
می‌گویند باید مهاجرت به تهران مدیریت شود، فوراً تمام خلاقیت و ابتکارشان را به‌کار می‌برند و طرح گران کردن هزینه زندگی در تهران را پیشنهاد داده و ایده‌هایی مانند گران کردن بلیت اتوبوس و مترو، اخذ عوارض بزرگراهی درون‌شهری، افزایش قیمت آب و امثال آن را پیشنهاد می‌دهند.
طبیعی است که نمی‌توانیم و نباید از کسانی که خود مشکل مالی ندارند و درد مردم را نمی‌فهمند، انتظاری بیش از این داشته باشیم، اما در عین‌حال یک‌نفر پیدا نمی‌شود از جنابشان بپرسد چرا به جای ارائه این‌گونه طرح‌های آبکی و موقتی، توانشان را برای تحقق رهنمود‌های رهبری و اسناد بالادستی که توسط ده‌ها کارشناس و متخصص و صرف هزاران ساعت وقت و هزینه‌های بالا تهیه شده است، به‌کار نمی‌برند؟
چرا تلاش نمی‌کنند تا برای معکوس کردن روند مهاجرت بی‌رویه از شهر‌های کوچک و روستا‌ها به شهر‌های بزرگ و تهران، راهکار‌های اساسی‌تری مانند توزیع عادلانه و یکسان تسهیلات و خدمات در تمام نقاط کشور، انتقال مراکز خدماتی و تولیدی به سایر نقاط کشور و اجتناب از صدور مجوز برای ایجاد این‌گونه مراکز در تهران، ایجاد اشتغال در شهر‌های کوچک و روستا‌ها یا ایجاد شبکه تلویزیونی کشاورزی برای کمک به بهبود وضعیت این بخش را در دستور کار خود قرار دهند تا مردم با انگیزه و رغبت تهران آلوده را ترک کنند.
باز کسی نیست از آن‌ها بپرسد که اگر قرار است، به همان رویه‌های مورد استفاده طاغوت بازگردیم و استفاده از تسهیلات و امکانات فقط برای لیبرال‌ها و صاحبان قدرت و ثروت ممکن باشد و مستضعفین و محرومین جامعه نتوانند به شکل عادلانه و یکسان از منافع و امکانات کشور استفاده نمایند، پس اصولاً برای چه انقلاب کردیم؟
چرا این جماعت همانند همتایان غربی و شرقی خود فکر می‌کنند، این فقط صاحبان قدرت و ثروت هستند که به واسطه دارایی‌های نامشروع یا حتی مشروع خود می‌توانند‌یا حق دارند که از همه امکانات و تسهیلات برخوردار باشند، در حالی‌که زحمت اصلی بر دوش دیگران است.
مطمئن باشید چنانچه برای مدیریت مهاجرت به تهران، طرح گران‌کردن هزینه زندگی در این شهر عملیاتی شود، اگر ساکنین فعلی برای جبران کسری هزینه‌های ناشی از این گرانی، قیمت کالا و دستمزد خدمات خود را افزایش ندهند و تهران را ترک نمایند، افراد پولدارتر جایگزین آن‌ها خواهند شد و در نهایت نتیجه چندانی برای خلوت کردن شهر تهران عاید نخواهد شد.
بنابراین؛ آقا یا خانم مدیر و مسئولی که به شکل مستقیم یا غیرمستقیم منتخب و نماینده مردم در حوزه کاری خود هستید، واقعاً اگر نمی‌توانید از مشکلات موکلین خود بکاهید و مرحمی بر زخم محرومین و مستضعفین جامعه بگذارید، لطفاً از افزودن مشکلات آن‌ها اجتناب فرمایید. /۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: رسالت
ارسال نظرات