استجابت دعوت خدا و رسول سبب احیای انسان می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمود ابوالقاسمی کارشناس دینی در مراسمی که در هیأت محبان حضرت فاطمه زهرا(س) برگزار شد، درباره آیه ۱۶ سوره مائده، سُبُل سلام، راه‌های جدا شدن انسان از ظلمات و رسیدن به نور، گفت: انسان برای اینکه بر صراط قرار بگیرد و از ظلمات به سوی نور برود باید از تاریکی‌ها جدا شده و با امام زمان خود همراه شود.
وی افزود: صراط همراهی با امام، بسیار عزیز و رفیع است و انسان را به اوج می‌برد؛ بنا بر روایات بهره بردن از امام عصر(عج) در زمان غیبت مانند استفاده از خورشید پشت ابر است که دیده نمی‌شود اما نور و گرمای آن در جامعه جاری است.
کارشناس دینی بیان داشت: برای رسیدن به خورشید باید حتی از ابرها هم گذشت بنابراین برای رسیدن به امام نیز باید ارتفاع زیادی را طی کرد؛ یکی از مسیرهایی که انسان را در صراط قرار می‌دهد ذبح نفس و استجابت خدا و رسول(ص) است.
وی در ادامه افزود: قبولِ دعوت خدا و رسول(ص) انسان را زنده و احیا می‌کند و او را در محدوده فراماده قرار می‌دهد؛ تمام دستورات و احکام الهی به منظور احیای انسان است که در راس آن ذبح نفس است.
حجت الاسلام ابوالقاسمی اظهار داشت: انسان هر چه از صفات درنده‌خویی، پرخاشگری، خباثت، خساست خود بکاهد به همان مقدار نفس خود را ذبح کرده است و برزخ او شکل انسان به خود گرفته و به دور از تمثلات حیوانی خواهد بود.
وی افزود: برای ذبح نفس باید هر رفتار، اخلاق، میل، حس و اراده‌ای که غیرخدایی است از خود جدا کنیم؛ ذبح نفس کار بسیار سختی است و نیازمند سال‌ها ممارست و مراقبه است و این سختی‌ها وقتی راحت می‌شود که دعوت خدا و رسول(ع) را اجابت کنیم.
کارشناس دینی بیان داشت: ریاضت‌کِشی برای ذبح نفس اصلاً توصیه نمی‌شود؛ مسئله روزه شاید به لحاظ نخوردن و نیاشامیدن شبیه به ریاضت‌کِشی باشد اما در باطن و فی نفسه برای استجابت دعوت خدا و رسول(ص) است و این دو مقوله جدا از یکدیگر هستند.
وی افزود: اولین چیزی که انسان را در راه ذبح نفس کمک می‌کند جهاد در راه خدا و شهادت است؛ بهترین نوع مرگ، مرگی است که در استجابت دعوت خدا اتفاق بیفتد پس چرا زمانی که خداوند آن را از ما می‌خواهد از او دریغ کنیم در حالی که خود، آن را به ما امانت داده است.
حجت الاسلام ابوالقاسمی در پایان خاطرنشان کرد: برخی از مومنان دارایی، اموال و جان خود را از خدا نمی‌دانند و یا حداقل در قسمتی از آن خود را مالک می‌دانند در حالی که مالک اصلی همه چیز در عالم خداست و هر گاه اراده کند می‌تواند آن را از ما بگیرد پس بهتر است با جان و دل، مال و اموال را در راه خدا مصرف کنیم تا اجر چندین برابر از سوی حق تعالی شامل حال ما شود./۹۶۹/پ202/ب1