۱۹ مهر ۱۳۹۷ - ۲۲:۳۳
کد خبر: ۵۸۱۹۸۵
حجت الاسلام جوان آراسته مطرح کرد؛

ستایشگری افراطی متصوفه نسبت به ابلیس

عضو هیأت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب با اشاره به ستایشگری افراطی متصوفه نسبت به ابلیس در مورد توصیف ابلیس به سید الموحدین از سوی متصوفه به بیان توضیحاتی پرداخت.
حجت الاسلام امیر جوان آراسته

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام امیر جوان‌آراسته عضو هیأت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در همایش ملی «تصوف شاخصه ها و نقدها» که امروز در سالن همایش غدیر برگزار شد، با اشاره به ستایش ابلیس در بین برخی از صوفیان اظهار داشت: فلسفه آفرینش ابلیس و جایگاه او در هستی و همچنین نقش و تاثیر او در رقم خوردن سرنوشت نهایی انسان ها همواره از مسائل مهم و قابل توجه بوده است.

وی افزود: نگاه متفاوت و خاص متصوفه به ابلیس و جایگاه او در آفرینش از دیرباز مناقشه برانگیز و در معرض نقدهای جدی بوده است، زیرا برخی اقطاب و اعاظم صوفیه درمقابله با دیدگاه پذیرفته شده در میان دیگر گروه‌ها و فرقه‌های اسلامی، در صدد توجیه گردن کشی ابلیس و امتناع از سجده بر آدم برآمده اند.

عضو هیأت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب تأکید کرد: آنها بر این باورند که ابلیس با عشق یگانه ای که به حضرت حق داشت او را به نافرمانی از امر خدا واداشت و بر همین اساس ابلیس را موحدی تراز اول و بلکه سید الموحدین و معلم توحید دانسته و تا آنجا پیش رفته اند که به اعتقاد احمد غزالی هر که توحید را از ابلیس نیاموزد زندیق است.

وی با اشاره به به این که صوفیه بر تصریح و تأکید قرآن کریم بر ملعون بودن شیطان و تمرد او چشم بسته اند، تأکید کرد: آنها با رویکردی استحسانی و ذوقی به تعویق و توجیه آیات همت گماشته اند و افزون بر آن که ابلیس را منظم از عصیان دانسته اند در صدد ستایش و تقدیر او برآمده و اوصاف و القابی چون موحد، جوانمرد، عاشق خدا، نور و خواجه خواجگان را نیز به او نسبت داده اند.

حجت الاسلام جوان آراسته اضافه کرد: در نظر برخی از اهل تصوف، فرمان خدا به سجده بر آدم تنها سنجش و آزمونی بود تا توحید ابلیس سنجیده و عیان شود و البته ابلیس و تنها ابلیس از این آزمون سخت سربلند بیرون آمد و توانست سرور موحدان عالم لقب بگیرد.

وی با بیان این که برخی از صوفیه در مقام دفاع از ابلیس و اثبات معذور و موجه بودن او در تمرد از امر الهی به تقدیر اولی تمسک جسته اند، ابراز داشت: این بخش از متصوفه معتقدند مشیت خداوند به این امر تعلق گرفته بود که ابلیس از امر الهی سرباز زند و این هیچ خطا و اشتباه و عصیانی را متوجه ابلیس نمی کند چراکه او در تمرد از فرمان حق مجبور بود و هیچ اختیاری از خود نداشت.

استاد حوزه و دانشگاه در پایان تصریح کرد: به نظر می رسد در این رابطه لازم است برای کارهای بیشتر پس از مفهوم شناسی ابلیس و شیطان و اشاره به جایگاه او با استناد به آثار و منابع معتبر اهل تصوف به دلایل دفاع از ابلیس و چرایی دیدگاه های ستایش محور صوفیان بیان و تبیین بشود./1330/پ۲۰۲/ب۱

ارسال نظرات