غفلت از رابطه استاد و شاگرد در حوزه آسیب آفرین است
حجت الاسلام محمدعلی طائب در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، مهم ترین عامل در زمینه ایجاد نشاط علمی را تعامل انگیزشی و اخلاقی طلاب دانست و تصریح کرد: تقویت انگیزه طلاب در زمینه تحصیل نخستین مرحله ایجاد نشاط علمی است؛ به عبارت دیگر باید باور و بینش طلاب در زمینه تحصیل در حوزه علمیه را با یک کار تربیتی و مستمر ایجاد کرد.
مدیر مرکز فقهی قائم ادامه داد: یکی از مشکلات امروزی حوزه علمیه این است که طلاب به دلیل طولانی شدن تحصیل در حوزه علمیه و دیربازده بودن درس های آن خسته و گیج می شوند بنابراین نیاز است به صورت مستمر در زمینه انگیزه طلاب تلاش و در عین حال هویت صنفی طلبگی نیز برای آنها جا اندازی شود تا لوازم آن را بشناسند و بتوانند در جامعه مؤثر باشند.
وی اضافه کرد: متأسفانه در زمینه مسائل انگیزشی و حتی هویت صنفی طلاب در حوزه علمیه کم کار شده که البته در مدیریت جدید حوزه علمیه به این گونه مسائل بیشتر توجه شده است.
حجت الاسلام طائب خاطرنشان کرد: برای طلاب جدید الورود اردوهای تحصیلی برگزار و بایدها و نبایدهای طلبگی برای آنها توضیح داده می شود که جای برگزاری چنین اردوهایی برای طلاب پایه هفتم خالی است به عبارت دیگر طلبه ای که می خواهد وارد سطح دو حوزه علمیه شود نیز باید در زمینه لوازمات آن مقطع آموزش ببیند.
وی با بیان این که کم رنگ شدن مباحثه در حوزه علمیه نیز به دلیل این است که طلاب را برای چگونگی درس خواندن تربیت نکرده ایم، اظهار کرد: در حوزه علمیه شاید استاد از طلبه های پایه یک در زمینه انجام دادن مباحثه فقط سؤال کند در حالی که باید بر روش تحصیل طلبه نظارت کامل وجود داشته باشد.
مدیر مرکز فقهی قائم تصریح کرد: برخی از سنت های قدیم حوزه علمیه همانند پیش مباحثه، مطالعه و تقریر نویسی باید در میان طلاب با یک کار اقناعی و انگیزشی جا انداخته شوند به گونه ای که طلبه متوجه شود به چنین مواردی نیاز دارد؛ جا اندازی این گونه موارد بخشی مربوط به طلبه و بخشی وظیفه نظام آموزشی حوزه علمیه است.
وی ادمه داد: اگر نگاه آموزشی در دانشگاه آموزش محور است در حوزه علمیه باید پرورش محور باشد یعنی آموزش معارف و عمل به آن معارف باید آموزش داده شو؛د به عبارت دیگر در حوزه علمیه پرورش اهمیت دارد نه آموزش بنابراین اگر از ارتباط مستمر استاد با طلبه غافل شویم نمی توان به درستی به پرورش طلاب پرداخت./1324/ت۳۰۲/ج