یادداشت طلبگی | رسانه‌ها و مسئولیت آموزش حقوق اجتماعی
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حجاب و پوشش مسأله مهمی است که بسیار در آموزه‌های دینی به آن تأکید شده است؛ زنان نسبت به مردان از نعمت زیبایی بیشتری برخوردارند و این زیبایی، خود یک نعمت خدادای به شمار می آید و شکرگزاری این نعمت نیازمند رعایت لوازم و شرایطی است.
آغاز سخن
نویسنده این نوشتار در جریان یک امربه‌معروف تجربه کرده است که می شود در مسیر درستی این فریضه اجرایی شود، شاید باورتان نشود، پس از تذکر، آن فرد نه پرخاش کرد نه توهین کرد نه دوربین درآورد که فیلمبرداری کند تا در شبکه‌های مجازی اعتراض خود را نشان دهد. فقط جلو رفتم و گفتم: اینجا کلی خانواده نشسته و این حرف‌های زشتی که به شوخی به همدیگر خطاب می کنید، خوب نیست. آنها هم عذرخواهی کردن و ماجرا تمام شد و قبول کردن کارشان اشتباه بود.
اما یک سؤال همیشه در ذهنم جولان می دهد که چرا وقتی به خاطر حجاب به کسی تذکر می‌دهید، سریع فکر می کنند شما فضولی می‌کنید؟ شاید گمان می کنند شما در انتخاب و نوع سلیقه‌اش دخالت کرده اید و انتخاب حق فردی اوست که نباید کسی دیگر درباره اش نظر بدهد.
نکته اول
یک خانم به لباس و ظاهرش خیلی اهمیت می‌دهد و اصلاً دوست ندارد لباسی که انتخاب کرده در دیدگاه بعضی ها مسخره به حساب بیاد. شما باید به این نکته دقت کنیم و طوری تذکر بدهید که لطمه‌ای به شخصیت طرف مقابلمان وارد نشود و کاملاً دوستانه و از روی خیرخواهی باشد.
نکته دوم
جامعه باید به این درک برسد که بین سلیقه و احترام به فرهنگ عامه تفکیک قائل شود، کسی که تذکر می‌دهد، حرفش رو استفاده و انتخاب لباس نیست، بلکه موقعیتی است که استفاده می شود آن هم بدون سنجش اطراف! ممکن است یک لباس در اوج زیبایی مناسب یک مکان نباشد و این طبیعیی است و عصبانیت ندارد مثل این که کسی بخواهد با لباس داخل منزل در انذار عمومی ظاهر بشود و خیلی راحت به کارهای روزمره‌اش برسد، من فکر نمی‌کنم حتی آن کسی که بی‌حجاب باشد این را قبول کنه چون صحنه خیلی مشمئز کننده است.
کشورهای که ادعا دارند مهد آزادی هستند قانون‌های برای پوشش در انذار عمومی دارند که تخلف از آنها جریمه و در بعضی موارد برخورد قضایی و پلیسی می‌شود.
نکته سوم
به نظر می رسد باید حقوق اجتماعی در رسانه ها به شدت جنبه آموزشی پیدا کند، امروزه در دنیای هجوم اطلاعات قرار داریم و مدیریت شبکه آگاهی جامعه و حفظ فرهنگ تاریخی و بومی بسیار پیچیده شده است. آموزش حقوق اجتماعی اگر همگانی شود بسیاری از تنش های فرهنگی کاهش می یابد.
سخن پایانی
داشته های فرهنگی و معنوی همچون شهدای هشت سال دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم به نظر می رسد در جایگاه الگوهای زیستی شناسانده نشده است؛ می توان از ظرفیت های تربیتی فرهنگ جهاد و شهادت و مقاومت در مسیر اصلاح طبیعی جامعه گام برداشت می توان جامعه و تک تک افراد را نسبت به انسان های شایسته ای که در کوی و برزن این کشور رشد یافته و زندگی شان به سعادت و شهادت ختم شده است به مرز هوشیاری رساند. /۹۹۸/ز۵۰۴/س
حجت الاسلام محمدمهدی رضوی، مبلغ حوزه علمیه قم