یادداشت طلبگی | کلیددار "واقعی" بیت المال

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، سالگرد شهادت کسی فرا رسیده است که اگر چه ۵ سال بیشتر حاکم نبود، اما در همین مدت کوتاه، جلوه ای ناب از حکمرانی اسلامی و فلسفه سیاسی شیعی را به نمایش گذاشت و کاری کرد که شیعه در درازای تاریخ هماره سر بلند کند و به میراث غنی علوی ببالد و به پیروی از او افتخار کند. از این رادمرد عادل، درس های فراوان می توان آموخت و چراغ راه آینده را افروخت. بلکه بیاموزیم و بکوشیم بر اساس منطق علوی، پیش برویم.

علی(ع) نه تنها به شیعه که به انسان آبرو داد و فهماند می توان حاکم بود و ظالم نه. می توان بر کرسی حکومت نشست و مخالفان را به زندان نینداخت. می توان کلیددار بیت المال بود و کیسه ی طمع برای اموال مستضعفان ندوخت. می توان فرمانروای یک سرزمین پهناور بود و به نان خشک و کاسه ی شیری اکتفاء کرد. می توان قدرت انتظامی را در دست داشت و با قاتل قدّاره کش شقی، به مرحمت و عدالت رفتار نمود.

علی(ع) با رفتارش نشان داد حاکم و دولتمرد شیعه نباید در مبارزه با فساد، مفسدان را دسته بندی کند و اقوام و دوستان‌ را تبرئه و غریبگان را مجرم قلمداد کند. او به ما فهماند باران عدالت و شفّافیت باید بر سر همه ببارد و تفاوتی میان حیاط آشنا و بام غریبه نگذارد.

امیر بیان به ما آموخت ژن فرزندان حاکمان و کارگزاران با ژن موالی و شهروندان تفاوتی ندارد.

و امام پارسایان در نهایت به ما فهماند عدالت، مهم ترین مصلحت است و نباید به هیچ عنوان زیر سایه مصالح ادعایی دیگر قرار گیرد. حتی اگر لازم شد حاکم مسلمان در محراب عبادت به شهادت برسد اما دست از عدالت گستری اش نکشد./۸۴۱/پ۲۰۰/س

علی بهاری، نویسنده حوزوی