شناخت سلفی‌گری نقلی و اعتقادی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ما مفهوم سلفیه را از چند بعد می‌توانیم بررسی کنیم، نگاه ما به سلفیه یک نگاه تاریخی است، یعنی این جریان سلفی از کجا آغاز می‌شود و به کجا ختم می‌شود، یعنی اصطلاحاً مطالعات ما تاریخ محور می‌شود، اگر شما مباحثات و مطالعات را تاریخ محور کردید می‌توانید دو مرحله در حوزه سلفی تعریف کنید که عبارتند: سلفی‌گری نقلی، سلفی‌گری اعتقادی.
سلفی‌گری نقلی
دوره اول سلفی نقلی است، مسأله نقل‌گرایی و حدیث‌گرایی یکی از محورهای اعتقادی سلفی در حوزه روش‌شناسی و معرفت شناسی است. یعنی در حوزه روش‌شناسی سلفی‌ها نقل‌گرا هستند، می‌گویند عقل را باید کاملا تعطیل کرد! بنابراین به شدت سلفی‌ها نقل‌گرا هستند، می‌گویند ایشان اهل رأی است.
عبدالله بن احمد بن حنبل می‌گوید: از پدرم پرسیدم اگر وارد جایی شدم یک شخصی بود اهل رأی و یک روایت بسیار ضعیفی خواند، به کدام یک از اینها متوسل شویم؟ پدرم گفت: دع اهل الرأی! اهل رأی را کنار بگذار و خذ الحدیث.
در دوران احمد بن حنبل سلفی‌گری نقلی وجود دارد، به عبارت دیگر نشانه های سلفی‌گری در دوران احمد بن حنبل بود، یعنی مثل بچه‌ای می‌ماند از این دوره تازه متولد شده اما به بلوغ و کمال نرسیده و شما صرفا بعضی نشانه‌های سلفیت را در این زمان می‌بینید.
سلفی‌گری اعتقادی
دوران ابن تیمیه، عصر سلفی گری اعتقادی است؛ چون در دوران ابن تیمیه ابعاد مختلف سلفی‌گری منقح می‌شود، طبق اندیشه ابن تیمیه، عمل سه قرن اول هم یکی از منابع تشریع می‌شود. در حالی که ما قبل از آن نداریم کسانی را که عمل صحابه، تابعین و تابعین از تابعین را به عنوان یکی منابع تشریع ذکر کرده باشند، اما ابن تیمیه می‌آید این را مطرح می‌کند و از قول پیامبر حدیثی به نام خیریه نقل می‌کند که می‌گوید پیامبر فرمود: بهترین مردم کسانی هستند که در قرن من هستند و سپس کسانی که بعد از اینها می‌آیند و سپس بعد از اینها، استفاده از این حدیث استفاده می‌کند که سه قرن اول سه قرن مفضله‌اند؛ یعنی این سه قرن بهترین قرون اسلام‌اند بنابراین هر چه در این سه قرن افراد گفته‌اند چشم بسته و گوش بسته مثل منابع تشریع برای ما می‌ماند، و باید به آنها عمل کنیم، اینجاست که بحث سلفیه به عنوان یک مذهب مطرح می‌شود./۹۹۸/ ن ۶۰۴/ش
منبع: کتاب مفهوم شناسی سلفیه؛ علیزاده موسوی.