تخطی عمدی از حق موجب فساد قلب می شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا حجت الاسلام سیدطاهر غفاری در جلسه درس اخلاق هفتگی در منزل خود نکاتی اخلاقی درباره حقیقت و مراتب توحید بیان کرد که در ادامه تقدیم خوانندگان می شود.

ذات انسان با عمل او رابطه بسیار نزدیکی دارد، اعمال در اثر پیگیری‌ تبدیل به ملکه می‌شود، اگر غفلت پیگیری شود نفس ملکه می‌شود و اگر مجاهدت و مخالفت با نفس پیگیری شود حکومت عقل ملکه می‌شود.

تخطی عمدی از حق موجب فساد قلب

از بیانات استفاده می‌شود که بدن تحت سیطره یک عضو رییسی و حقیقت باطنی است که از آن تعبیر به قلب می‌شود و طبق نص آیه شریفه « یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ» سلامت همین روح و قلب کار را درست می‌کند.

در روایات ائمه(ع) هم بدترین چیزی که موجب فساد این قلب و خارج شدن آن از سلامتی می‌شود، تخطی عمدی است یعنی از روی عمد حق را کنار گذاشتن و برخلاف حق حرکت کردن.

فطرت انسان توحیدی و حقیقت‌طلب است و با تخطی عمدی این روح توحیدی را دقیقا صدوهشتاد درجه ضد آن می‌کشد؛ چراکه جنس معصیت «بُعد من الله» است.

دقیقا اطاعت ضد معصیت است، یعنی تسلیم امر خداوند بودن و مطیع بودن که صلاح قلب را در پی دارد، اطاعت از امر خداوند موجب تقویت کامل روح توحیدی می‌شود.

سهم اعضای باطنی و ظاهری بدن از توحید

توحید سهمی در زبان دارد و آن «لااله‌الاالله» است که قبل از آن حتما باید دل «لااله‌الاالله» را قبول کند، سهم قلب معرفت و انقیاد است همانگونه که اعضای ظاهری و باطنی هم سهم دارند.

اطاعت یعنی حق توحید در همه مجال‌ها ادا شود و این رعایت حق در همه مجال‌ها ریشه را محکم می‌کند و وجود انسان را به فعلیت و کمال آن توحید می‌رساند، یعنی همه شئونات توحید بایستی به یک خواستگاه برگردند و هماهنگ باشند.

کل دین از کلمه توحید شروع می‌شود و به کلمه توحید هم ختم می‌شود، ای تعبیر بسیار دقیق است و باید روی آن کار شود، تمام آنچه را که انسان از اطاعت‌ها انجام می‌دهد قرار است که انسان را به یک کمال توحیدی برساند.

نتیجه عمل کنار رفتن حجاب‌ها

علم اگر واقعا علم باشد بدون عمل نمی‌شود و اگر دنبال آن عمل نیامد نشان‌دهنده این است که هنوز علم خوب دریافت نشده است « و من عَمِل عَلِم» یعنی هرکسی عمل کرد، خداوند علم را رزق او قرار می‌دهد، این عمل‌ها در آخر به علم منتهی می‌شود، یعنی حجاب‌ها کنار می‌رود تا انسان را به حقیقت توحید برساند.

حقیقت توحید به‌حسب تعبیر به‌معنی فهم عمیق است، نه فهم مفهومی که در مراتب اولیه صورت می‌گیرد، یعنی فهم عمیق وجودی و وجدانی که انسان با تمام وجود درک می‌کند که همه فقیر هستند و با تمام وجود حضور حضرت حق را درک می‌کند و می‌یابد که این حضوری نیست که مفهوم برای آن یافت شود؛ چراکه عقلا برای آن مفهومی وضع نکرده‌اند و فرای فهم آنها است.

قرار است که انسان به عالم شهود برسد و حقیقت فقر را بیابد، در این دنیا نشانه‌های فقر در انسان یافت می‌شود؛ اما در عالم شهود حقیقت فقر، احتیاج و وابستگی خود به آن حقیقت هستی‌بخش و بی‌شریک به‌دست می‌آید؛ لذا از مرتبه نازله توحید آغاز می‌شود و به مرتبه کامله آن ختم می‌شود./۸۷۶/پ۲۰۲/ج