انحراف جدی مسئولان در شناخت اولویت‌های اجتماعی
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، موضوع حجاب همیشه مهم بوده و اهمیتش از جنبه های مختلف قابل توجه است. تاکنون حجاب بیش از آن یک حکم شرعی تلقی شود سیاسی بوده است و دستاویزی برای رأی آوری هم محسوب می شده است. با این همه اگرکسی از حجاب حرف می زد یا مطلبی می نوشت عده ای می گفتند مگر مشکل اصلی ممکلت تار موی زنان است که این قدر به آن بهاء می دهید؟ بروید به مشکلات بزرگتر رسیدگی کنید.
اما حالا مدتی است که ورق برگشته و موضوع حجاب به دلایلی که برای اهل دقت معلوم است به مسئله اصلی تبدیل شده است. ماجرای حجاب اجباری قبل تر توسط چندین نفر مورد نقد قرار می گرفت؛ ولی در روزهای گذشته این تئوری به یک عملیات تبدیل شد. با کلید خوردن طرح دختران خیابان انقلاب و استفاده از فضای رسانه این موضوع جنجالی تر از گذشته شد. حجاب مهم بوده و هست اما چکیده همه مسائل نیست و به تنهایی ملاک دین داری هم نیست، اما این گونه هم نیست که بتوان به سادگی از کنارش عبور کرد.
نمی توان حجاب را آزاد گذاشت چون آزادی دو طرفی است و همه حق دارند سالم زندگی کنند پس اگر کسی بخواهد بگوید من دوست دارم حجاب را کنار بگذارم و آزاد باشم در طرف مقابل هم فرد یا افرادی می توانند بگویند ما هم دوست داریم روح و روانمان آرام باشد و بد پوششی مانع این آرامش می شود. حجاب اجباری است مثل نماز و روزه و همه احکام واجب دین اما در حال حاضر مسئله اصلی کشور نیست چون حتی اگر فرهنگ را هم مسئله اصلی بدانیم که این چنین نیز هست و زیربنای اقتصاد محسوب می شود اما معنای فرهنگ در پوشش خلاصه نمی شود.
پس چرا این موضوع دارد اولویت پیدا می کند؟ مگر ما مسائل مهم تری برای بحث و بررسی نداریم؟ مسئله فعلی کشور چیست؟ بیکاری، ازدواج، مسکن، فقر، تورم و ده ها مورد دیگر. آیا اینها اولویت ندارند؟ بگذریم از این که طرفداران سینه چاک حجاب اختیاری غافل هستند که اگر قرار بود رفع اجبار مشکلی را حل کند قطعا در زمان پهلوی اول و دوم باید ممکلت سرتاسر خوشی و آبادانی می شد. در آن روزگار که حکومت اسلامی وجود نداشت و حجاب نیز ممنوع بود پس چرا هیچ چیز سر جایش نبود؟ این سؤال مهم را باید ایده پردازان لغو اجبار حجاب پاسخ بدهند.
این روزها برخی هستند که همیشه صحبت از حجاب را برنمی تابیدند و از لزوم توجه به مسائل اقتصادی مردم می گفتند تغییر روش داده اند و در مسیر دیگری قرار گرفته اند. کار به جایی رسیده است که نماینده مجلس تهران از تشکیل کارگروهی در فراکسیون زنان مجلس پیرامون موضوع حجاب اجباری خبر داده است. پروانه سلحشوری گفته است: «نشستی بعد از تعطیلات نوروز با حضور فعالان مدنی، کارشناسان حوزه علمیه، قوه قضائیه و نمایندگان مجلس و مجموعه هایی چون مرکز پژوهش ها، مرکز تحقیقات اسلامی و ... به عنوان موافق و مخالف حجاب اجباری برگزار خواهد شد.» او این را هم گفته است که: «موضوع حجاب اجباری به عنوان مطالبه قشری از مردم جامعه در نشست مذکور بررسی خواهد شد.»
معنای این سخنان چیست؟
آیا واقعاً مسئله حجاب این مقدار مهم شده است که می تواند مسائل کلان کشور را کنار بزند؟
پس تکلیف اشرافی گری و بی عدالتی ها چه می شود؟
موضوع مدیریّت جهادی و حذف دیوان‌سالاری‌های فرسوده را چه کسی باید پیگیری و نهادینه کند؟
رسیدگی به موضوع اختلاس ها و پرونده مؤسسات مالی وظیفه کیست؟
مطالبات مهم رهبر انقلاب چه زمانی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد؟
یکی از مجلات نوشته است حجاب به تنهایی معیار دین داری نیست. این حرف درستی است، اما آیا اولویت مسائل مردم حجاب اختیاری یا اجباری است؟ مردم از چه چیزهایی گله مندند؟ از تبعیض و رانت خواری می نالند یا از این که می خواهند حجابشان را کنار بگذارند و آسوده باشند؟ چند درصد از مطالبات مردمی مربوط به لغو حجاب است؟ این موضوع مانند جنجال های مربوط به کنسرت های موسیقی است. تا به حال کسی از منتقدان لغو کنسرت پرسیده است آخرین باری که در کنسرت شرکت کرده اند چه زمانی بوده است؟
مطالبه مردم در چهل سالگی انقلاب مدیریت صحیح و عدالت محوری است. باید برای این موارد پاشنه ها را بالا کشید./۸۴۱/ی۷۰۴/س
حجت الاسلام محمدهادی سمتی، نویسنده و پژوهشگر حوزوی