خشوع و تواضع در برابر خداوند همان حیا است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سیدان استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان امروز در نشست هفتگی در جمع طلاب گفت: لطف و عنایت خداوند متعال از تصور ما بیشتر است همان طور که علم بی جهل و قدرت بی عجز او قابل تصور نیست.
وی با بیان اینکه دعا اثرات سازنده ای دارد، افزود: انسان در گرفتاری های فردی و بلاهای اجتماعی برای طلب منفعت و دفع ضرر باید از اسباب و وسایلی استفاده کند و در این مسیر از دعا نباید غافل شد.
آیت الله سیدان با اشاره به این مطلب که خداوند متعال برای رسیدن به مقاصد اسبابی قرار داده است اما در عین حال نباید به این اسباب تکیه کرد، اظهار کرد: در واقع مهمترین راه برای اینکه عنایات خاص خداوند متوجه انسان شود این موضوع است که در محضر پروردگار انسان با خشوع و خضوع قرار بگیرد.
وی در ادامه با اشاره به دعای دوازدهم صحیفه سجادیه گفت: در این دعا تأکید شده است که اگر قرار باشد خداوند بهترین ها را نصیب انسان کند برای رسیدن به این هدف می توان با دعا کردن و خشوع و فروتنی در مقابل خداوند به آن دست یافت.
استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان درباره نحوه چگونگی طلب عفو از سوی خداوند بیان کرد: انسان در این مسیر از خداوند آمرزش می خواهد و در طلب آمرزش خود این مطلب را بیان می کند که پروردگارا از من گناهکارتر هم در بین بندگان تو بوده است و تو همه آنها را بخشیده ای به همین دلیل من به عفو و بخشش تو نیز امیدوارم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه انسان وقتی به کمال می رسد که خودش را پایین تر از سایرین در ارتکاب به گناه بداند، تصریح کرد: در واقع اظهار طلب عفو در مقابل خداوند و جستجو برای کمال یابی دو مقوله جدا از هم هستند که شرایط و ویژگی های خاصی را به همراه دارد.
استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان در ادامه با تأکید بر این مطلب که حیا درجاتی دارد، افزود: در واقع حالت شرمندگی و خجالت زدگی که انسان در پیشگاه خداوند برای انجام دادن اعمال دارد همان حیا است که انسان را از گناه باز می دارد و حفظ می کند.
وی گفت: حیا در چشم، گوش و زبان انسان را حفظ می کند و به همین دلیل باید بر این اعضا برای پرهیز از گناه مواظبت شود و از طرفی تفکر و فکر انسان نیز نیاز است که به سمت گناه نرود.
آیت الله سیدان با تأکید بر حفظ شکم از آلودگی ها، نجاست ها و حرام ها گفت: انسان نباید به دلیل فراهم سازی اسباب و وسایل زندگی به هر گناهی آلوده شود و در همه حال باید از حرام ها پرهیز داشته باشد و به سمت معصیت نرود./934/پ202/ب1