ویژگی های مردگان از نگاه نهج البلاغه

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمان حجت الاسلام منصور کمالی استاد سطح عالی حوزه علمیه کرمان شب گذشته در سالن بقیة الله این شهر در ادامه سلسله جلسات شرح نهج البلاغه با اشاره به خطبه 188 گفت: حضرت امیر در این خطبه با ذکر 8 نکته مردگان را توصیف می کند؛ در هیچ کلامی از کلمات مدعیان جامعه شناسی، انسان شناسی، روانشناسی و حکمای دنیا چنین توصیفی از اموات وجود ندارد.

وی  با اشاره به معنای «أوحشوا» گفت: مردگان از جایی که عمری در آن آرمیده بودند، رمیده شدند و وحشت کردند و در جایی که سال ها از آن گریزان و رمیده بودند، آرمیدند؛ تعبیر و ترجمه مرحوم دشتی از این فراز نهج البلاغه بسیار قشنگ است و وحشت کردن را به رمیدن تعبیر کرده و «یوطنون» را به آرمیدن ترجمه کرد؛ حضرت در سومین توصیف خود از مردگان اشاره می کند به چیز هایی سرگرم بودند که باید از آنها جدا می شدند؛ سرگرمی های ما نباید دین را به حاشیه ببرد چون باید از آن ها جدا شویم و دین است که می تواند ما را نجات دهد.

این استاد سطح عالی حوزه کرمان در ادامه اظهار داشت: مردگان برزخ و آخرت خود را تباه کردند و یعنی چیزی را ضایع کردند که باید به آن متقل بشوند؛ انسان هایی که از مرگ می ترسند دنیا را آباد و آخرت را خراب کردند و کسی که قرار است از آبادی به خرابی منتقل شود ترس دارد اما اگر قرار باشد از آبادی به جایی آباد تر منتقل شود هیچ ترسی نیست؛ کسی نمی گوید دنیا را خراب کنید تا آخرت آباد شود بلکه هدف باید آباد کردن آخرت باشد.

وی با اشاره به پنجمین نکته حضرت امیر از توصیف مردگان گفت: از زشتی ها نمی توانند کنده شوند و هر چه زشتی کسب کردند همراهشان هست؛ پس از مرگ فرزندان فقط می توانند ثوابی بفرستند اما نمی توانند زشتی ها را از انسان بگیرند؛ کسی که در برزخ با صفت بخلی که در دنیا داشته همراه است هرچند فرزندانش اموالش را انفاق کنند صفت بخل از او دور نمی شود فقط از این انفاق ثوابی به او می رسد؛ زشتی ها در صورتی از انسان جدا می شوند که انسان در کوره ای مثل جهنم برزخی سوخته شود.

این کارشناس امور دینی تأکید کرد: تا زنده هستیم می توانیم از زشتی ها جدا شویم اما پس از مرگ زشتی ها از انسان جدا ناپذیرند مگر اینکه در برزخ پاک شوند؛ مؤمنانی که ناخالصی دارند در برزخ فرصت پاک شدن هست اما اگر فرصت برزخ هم کافی نبود در قیامت باید خالص شوند چون بهشت جای هیچ گونه ناخالصی نیست.

وی اظهار داشت: اگر توانستیم زشتی ها را از خودمان در دنیا جدا کنیم کار بزرگی انجام دادیم اما اگر به همراه انسان دفن شدند فقط کوره برزخ می تواند آن را از انسان بکند؛ انسان هم با تمام وجود می پذیرد که در آتش برزخ قرار بگیرد چون می داند این صفت زشت و رذیله ای  که به او چسبیده مانع ورودش به بهشت است و تنها راهش آتش برزخ بوده و تمام زجر آن را تحمل می کند.

حجت الاسلام کمالی افزود:  دل را نیمکتی تصور کنید که زشتی ها دانه دانه بر روی آن نشسته اند و برای برداشتن آن ها باید از گوشه دل شروع کرد و به آن ها تنه زد تا از روی نیمکت دل بیافتند؛ با عادت دادن به خوبی ها می توان به زشتی ها تنه زد و آن ها را از خود دور کرد؛ اگر کسی بخیل است لازم است دست و دلباز شود هرچند که جگرش از این کار آتش بگیرد چون راهش همین است؛ باید بدانیم که یک شبه نمی توانیم بلکه بدیها کم کم دور می شوند چون عادت کردن به خوبی ها به زمان قابل توجهی احتیاج دارد.

وی با اشاره به توصیف ششم امیر مؤمنان اظهار داشت: مردگان نمی توانند به نقاط ارزشی خود بیافزایند برای مثال کسی که با 10 ارزش از دنیا رفته با 10 ارزش محشور شده و در جایگاه کسانی شبیه خود است و بالاتر قرار نمی گیرد؛ اهل بیت را مشاهده می کند اما همنشین آن ها نیست چون در حد ارزش هایی که با خود برده است درجه به او تعلق می گیرد.

این استاد حوزه علمیه در ادامه افزود: مردگان به دنیا انس پیدا کردند و دنیا آن ها را فریب داده است مانند طفل شیرخواری که با سینه مادر انس دارد و موقع جدا شدن بی تابی می کند و عرب از جدا شدن بچه از سینه مادر و دست وپا زدن آن تضرع می گوید؛ کسانی که به دنیا چسبیده اند در هنگام مرگ و جدایی از آن ناله می کنند و دست و پا می زنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: دنیا جایگاه ابدی نیست و در واقع نامادری انسان است ولی کسانی که به سینه این نامادری چسبیدند و خوابیدند و به او اعتماد کرده و احساس کردند می شود در دامان آن آرامش پیدا کرد اشتباه کردند چون دنیا آن ها را به زمین انداخت و هنگام مرگ از این خواب خیالی بیدار می شوند؛ بعضی از مردگان پس از اینکه فهمیدند دنیا آن ها را زمین زده و بیدار شدند اعتراض دارند که چرا آن ها را از دنیا جدا کردند./9704/پ۲۰۲/ب۱