هزینه‌های فرزند جدید چقدر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ممکن است این سؤال مطرح شود که خداوند چگونه روزی فرزندان را می‌دهد؟ صرف نظر از جنبه‌های ماورائی، معمولاً افرادی که ازدواج می کنند و یا فرزند دار می‌شوند، تلاش بیشتری برای کسب درآمد انجام می‌دهند و همین سبب افزایش درآمد خانواده می‌شود.
برکت در اموال نیز مسأله مهمی است؛ در بسیاری از موارد مال ما برکت ندارد؛ ولی در خانواده‌های پرجمعیت معمولاً برکت اموال بیشتر است.
هزینه‌های فرزند جدید چقدر است؟
یکی از تصورات غلط در زمینه هزینه‌های فرزندآوری این است که فرزند جدید به شدت هزینه‌های خانوار را زیاد می‌کند و یا حداقل به اندازه یک نفر به هزینه‌های خانوار می‌افزاید. به طور نمونه، اگر خانواده سه نفره، فرزند دومی را به دنیا بیاورد، تصور می‌شود که هزینه‌های خانوار حداقل 25 درصد اضافه می‌شود.
تأمل در مخارج خانوار حاکی از آن است که تولد فرزند جدید به تناسب تعداد سبب افزایش هزینه‌های خانوار نمی‌شود؛ به طور نمونه، تولد فرزند دوم در یک خانواده 3 نفره، هزینه‌های خانوار را کمتر از 25 درصد اضافه می‌کند.
هرچند هزینه فرزند جدید از خانواده‌ای به خانواده دیگر و از شهری به شهر دیگر تفاوت می‌کند؛ اما متوسط هزینه‌های فرزند جدید در سال‌های اولیه بیشتر به هزینه‌های پوشاک، درمان و حمل و نقل اختصاص دارد و آمدن فرزند جدید تأثیر زیادی بر سایر هزینه‌ها از جمله هزینه خوراک و مسکن ندارد.
همزمان با بزرگ شدن بچه‌ها، هزینه‌های آنها نیز زیاد می‌شود، اما به واسطه صرفه‌جویی‌های مقیاس که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم، عملاً در بسیاری از هزینه‌های خانوار صرفه جویی می‌شود.
صرفه مقیاس فرزند بیشتر
همان‌گونه که گفته شد علی‌رغم تصور عمومی، با افزایش تعداد فرزند هزینه‌ها به همان میزان افزایش نمی‌یابد و بسیاری از هزینه‌ها سرشکن می‌شود؛ نمونه بارز آن در هزینه پوشاک است؛ خانواده‌ای با دو فرزند، اگر دو فرزند دیگر هم داشته باشد، هزینه‌هایش دو برابر نمی‌شود؛ در بسیاری از موارد لباس‌های نوزاد اول را می‌توان برای نوزاد اول را می‌توان برای نوزاد بعدی نیز استفاده کرد.
در ادبیات اقتصادی از این صرفه جویی ها با عنوان «صرفه مقیاس» یاد می‌شود؛ مراد از صفحه مقیاس این است که وقتی مقیاس یک فعالیت بزرگ شد در برخی از هزینه‌ها همانند هزینه‌های ثابت صرفه جویی می‌شود.
منافع پنهان فرزند بیشتر
در زمان‌های قدیم، فرزندان به عنوان کمک‌کار خانواده در کسب درآمد و امرار معاش محسوب می‌شدند؛ این مسأله کمابیش در مناطق روستایی و شهرهای کوچک صادق است، هرچند که به واسطه رواج آموزش عمومی و تحصیلات تکمیلی، بسیاری از جوانان و نوجوانان عملاً از چرخه کمک به معیشت خانواده خارج شده اند.
با این وجود، فرزندان یک خانواده را می‌توان به عنوان سرمایه‌های اجتماعی آن خانوار تلقی کرد؛ خداوند در آیه می‌فرماید: «ما شما را به اموال و فرزندگان کمک کردیم»؛ این تحلیل را می‌توان با توجه به منافع پیدا و پنهان فرزند بیشتر و هزینه های مخفی فرزند کمتر بسط و گسترش داد.
در جوامع کنونی فرزند بیشتر، منافع پنهانی همچون کاهش صدمات حاصل از دست دادن فرزند و کمک در امور منزل از جمله نگهداری بچه‌ها دارد؛ در مقابل خانواده‌های کم جمعیت از هزینه‌هی پنهانی همچون تنها شدن زودهنگام والدین، پرتوقع شدن بچه‌ها و خلأ عاطفی ناشی از نداشتن برادر و خواهر رنج می‌برند./841/ت303/س
منبع: کتاب «اقتصاد جمعیت؛ از اقتصاد متعارف تا اقتصاد مقاومتی» نوشته محمد جواد توکلی