دل بستن به القاب كار انسانهای خيالزده است
به گزارش خبرنگار خبرگزاري رسا، حضرت آيتالله عبدالله جوادي آملي در مسجد اعظم در ادامه تفسير سوره مباركه طور گفت: چون نفس و بدن در دنيا و آخرت با هم هستند، در دنيا آنجا كه لذت بدني هست، اين مرحله نازله نفس يعني لامسه و مانند آن شبيه خوردن و پوشيدن است، مرحله نازله لذت ميبرد اما مرحله عاقله لذت نميبرد.
وي افزود: گاه لذت هم لذت عاقله است؛ اما لذت نازله نفسي نيست، مثل اينكه يك فقيهي يك مطلب عميق فقهي را كشف كند، اين عقل لذت ميبرد و نه حس و خيال و نه نفس و نه لامسه، نفس در مرحله عاليه لذت ميبرد، هم مرحله لمس و هم مرحله لذت و خيال و هم مرحله عقلي لذت ميبرد، از يك كسي تعريف ميكنند، بنري به نام او ميزنند اين يك مرحله خيالي و وهمي است.
مفسر برجسته قرآن كريم ادامه داد: گاهي هر دو لذت است، مثل اينكه هم شربت گوارايي مينوشد و هم مطلب علمي را فهميده است، اين يك لذت عقلي است، اگر كسي يك مطلب را كشف كند، لذت ميبرد اما اگر به ديگران منتقل كند آنها فقط ميفهمند و لذت كشف ندارد، ممكن است ادراك علمي باشد؛ اما لذت كشف ندارد.
وي با اشاره به تفاوت لذت كشف و لذت ادراك، اظهار كرد: يك وقت كسي مانند كشاورزي با ابتكارات خود ميوه توليد ميكند؛ اما يك وقت كسي است كه دلال است، او فقط دلالي ميوه است و كاري نميكند، در علوم هم همينطور است، يك وقت كسي هست كه حرفي دارد اما يك وقت كسي هست كه حرف ديگران را دلالي ميكند، اگر كسي از خودش يك حرفي داشته باشد گذشته از ادراك علمي لذت عقلي دارد و اگر شبزندهداري داشته باشد، لذت عقلي و فوقعقلي دارد.
حضرت آيتالله جوادي آملي ادامه داد: بهترين بهجت و لذت مال خدا است، گاهي هم هيچ هم خبري از لذت نيست، در آخرت چون نفس و بدن در دنيا مثل هم كنار هم هستند، متقيان هم دو لذت را با هم دارند، يك لذت عقلي در كنار لذت بدنيشان است، لذت مناجات حق را دارند و هم لذت نعمتهاي بهشتي را دارند، غالب مردم از لذت خيالي و القاب بهره ميبرند اينكه به كه بگويند اعظم و مرجع و مانند آن، آدم خيالزده و مختال است، مختال محبوب خداوند نيست، لذتهاي قرآني سعي ميكند ما را از اختيال به سوي عقل بياورد، به چيزي بينديشيم كه انديشه ما رهبري كل آن نظام را به عهده دارد.
وي با اشاره به تفاوت لذتها در دنيا و بهشت خاطرنشان كرد: ما در دنيا هر كاري كه ميخواهيم انجام بدهیم، عمل ما متوقف بر چيزهاي خارجي است، الزامات خارجي هم دارد، اگر بخواهيم درس بخوانيم بايد كتاب و كلاس وجود داشته باشد، بنابراین اعمال ما در دنيا متوقف بر اعيان است، در دنيا اگر بخواهيم لذتي ببريم بايد اسباب لذت هم وجود داشته باشد، اما در آخرت برعكس است، تمام نعم بهشت به عقايد و اخلاق و اعمال، بهشتي ميشود.
استاد برجسته حوزه علميه قم با تأكيد بر اينكه صحنه هستي تابع ايمان و عقيده بهشتي است، ابراز كرد: نه اينكه تا درخت و چشمه هست بهشتي لذت ببرد، بلكه تا اين فرد مؤمن لذت ميبرد بايد اين درخت و چشمه باشد، آخرت را اعمال انسان ميسازد، اين عالم يعني كل آسمان و زمين آخرت به اعمال و عقيده انسان باز ميگردد، ميوههاي دنيا بالاخره يك فصل و دو فصل است؛ اما در بهشت ميوهاش دائمي است، چون انسان دائما غذا و ميوه ميخواهد.
وي ابراز كرد: درخت و ميوه بهشت تابع ايمان و عقيده و عمل مؤمنان است، ما كه به دنبال سبك زندگي اسلامي ميگرديم بايد از خودمان شروع كنيم، در بهشت «دعواهم فيها سبحانك اللهم و تحيتهم فيها سلام»، الان ميبينيم خيليها از كنار هم رد ميشوند و به هم سلام نميكنند، كل اين صحنه آخرت به بهشتي تكيه ميكند./914/202/ص