بندگی از منظر شرع مقدس بر اساس شاخص‌های سبک زندگی تعریف می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام مرتضوی امروز در مراسم سخنرانی مذهبی آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در شبستان بزرگ امام خمینی(ره) آستان مقدس حضرت معصومه(س) برگزار شد به تحلیل انواع جهان‌بینی انسان‌ها بر اساس دین‌دار بودن و نبودن پرداخت و عنوان داشت: خیلی از ناهنجاری‌های که جامعه اسلامی با آن مواجه است معضلاتی است که جامعه اسلامی از آن فقط احساس ناهنجاری و معضل بودن را دارد این در حالی است که مؤمن با حقایقی جدی‌تر در الگوی جهان‌بینی با جهان اطراف خود روبرو است.
کارشناس معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به این‌که نوع ایدئولوژی در مؤمن معین کننده سبک کنش‌های او در سبک زندگی او است، گفت: سبک زندگی حاکم برجهان امروز بر دو الگوی استوار است که یکی از الگوها سبکی از زندگی است که انسان‌ها در زندگی با مشکلاتی مواجه هستند؛ بر این اساس می‌توان گفت نوع زیست اسلامی برمدار آزمایش استوارشده است.
وی ادامه داد: الگوی دیگر از کنش‌های اجتماعی الگوی مادی‌گرایی در جهان‌بینی فرد است که نتیجه آن این است که مکلف به این نوع مکتب اساساً با زندگی و گزاره‌های حاکم بر آن مشکل دارد.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به این‌که در الگوی زیست معیار اسلامی بندگی بر شاخصه‌های معیار اسلامی استوار است، اظهار داشت: بندگی حقیقی از منظر شرع مقدس اسلام اهتمام به گزاره‌های دین مبین اسلام است؛ بر این اساس الگوی اسلامی سبک زندگی دنیا را اساس و مزرعه آخرت توصیف می‌کند.
حجت‌الاسلام مرتضوی با تصریح بر این‌که اساس بندگی در سنت با ادبیات گوناگونی توصیف‌شده است، عنوان کرد: در یکی از فرازهای دعای عهد بنده با توسل به ساحت ذات اقدس الهی اساس و الگوی کنش‌های بندگی خود را نیز اقرار می‌کند.
وی ادامه داد: مؤمن در این فراز می‌گوید«خدايا برسان به مولاى ما امام راهنماى راه‌یافته، قیام‌کننده به فرمانت كه درودهاى خدا بر او و پدران پاكش، از جانب همه مردان و زنان مؤمن، در مشرق‌ها زمين و مغرب‌هایش، همواری‌ها و کوه‌هایش، خشکی‌ها و درياهايش و از طرف من و پدر و مادرم، از درودها به گرانى عرش خدا و كشش كلماتش و آنچه دانشش برشمرده و كتابش به آن احاطه يافته، خدايا در صبح اين روز و تا زندگی كنم از روزهايم، براى آن حضرت بر عهده‌ام، عهد و پيمان و بيعت تجديد می‌کنم، كه از آن رو نگردانم و هیچ‌گاه دست برندارم.»
وی در پایان با اشاره به این‌که حدود بندگی از سوی امامان معصوم(ع) ترسیم‌شده است، اظهار داشت: امام صادق(ع) در حدیثی می‌فرماید«لَوْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى عِبَادَةٌ تَعَبَّدَ بِهَا عِبَادُهُ الْمُخْلَصُونَ أَفْضَلَ مِنَ الشُّكْرِ عَلَى كُلٍّ لَأَطْلَقَ لَفْظَةً فِيهِمْ مِنْ جَمِيعِ الْخَلْقِ بِهَا فَلَمَّا لَمْ يَكُنْ أَفْضَلُ مِنْهَا خَصَّهَا مِنْ بَيْنِ الْعِبَادَاتِ وَ خَصَّ أَرْبَابَهَا فَقَالَ وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُور؛ اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شكرگزارى در همه حال بود كه بندگان مخلصش با آن عبادتش كنند، هرآینه آن كلمه را درباره همه خلقش به كار مىبرد، اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از ميان عبادات آن را خاص قرارداد و صاحبان آن را ويژه گردانيد و فرمود؛ اندكى از بندگان من سپاسگزارند»/837/پ202/ج