وجود مفاسد اقتصادی به دلیل عمل نکردن به محتوای غدیر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی، در درس خارج تفسیر خود در مسجد اعظم در تفسیر سوره مبارکه ذاریات گفت: عناصر محوری سوره مبارکه ذاریات اصول دین است و بخش آغازین آن درباره معاد است و بخش بعدی آن درباره توحید و تدبیر و رازقیت خداوند است و در آیه 22 هم فرمود که رزق شما هم حق و بدون تردید است.
وی ادامه داد: تمام مار و عقربها پیش خداوند پرونده دارند و خداوند متکفل روزی آنان است، چه آنهایی که اهل پساندازِ روزی هستند و چه آنان که اهل پسانداز روزی نیستند، برخی حیوانات مثل موش و مور و زنبور اهل پسانداز هستند، اما برخی مثل طوطی و آهو و گنجشک اهل ذخیره نیستند، فرمود رازق این دو گروه خداوند است.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: خداوند برای هر جنبندهای روزی معین فرموده است و اگر روزی برخی نمیرسد، به دلیل غصب غاصبان است که مبارزات و جهاد سبب میشود که انسان از استکبار و استثمار نجات پیدا کند، وگرنه این طور نیست که خداوند رزوی را در خانه بیاورد، اگر کمرزقی یا بیرزقی دامنگیر کسی شد، در اثر ظلم ظالمان است که انسان موظف است با استثمار عدهای مبارزه کند.
وی با اشاره به بیانی از امام علی(ع) در خطبه شقشقیه اظهار کرد: امام علی(ع) در این خطبه میفرماید آنان که در صدر اسلام در غدیر را بستند و در سقیفه را باز کردند، به اموال مسلمین که رسیدند مثل گوسفند اموال مردم را نخوردند، بلکه مثل شتر اموال مردم را خوردند، این بیان اقتصادی دقیقی است، گوسفند این علف را که میخورد از ریشه نمیخورد، اما شتر این خار را از ریشه میکند، او سرمایه زمین را میخورد تا مدتهای دیگری این سرمایه پدید بیاید بسیار طول میکشد، شتر سر گیاه را قطع نمیکند با آن دهان پهنش بوته را میکند و دیگر ریشهای نیست که سبز بشود، این همان اختلاس سههزاری و دههزاری و امثال آن میشود، اگر مردم غافل باشند همین شترها هستند ولو در صدر اسلام باشد، مادامی که در غدیر بسته است و در سقیفه باز است، این چیزها هست.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که چرا دست را در دعا به سمت بالا میگیریم، افزود: دعا هم شرایطی دارد، همیشه ما دستمان را به سمت بالا نمیگیریم، یک وقت انسان دستش روی زمین است، مثل حالت سجده و یک حالت هم مثل حالت تشهد است که انسان دستش روی زانویش است، اما برخی مواقع هم دست انسان به سمت آسمان است، در آیه محل بحث میفرماید «وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ»، فرمود روزی شما در آسمان است و به همین دلیل دست خود را به سمت آسمان میگیریم و درهای آسمان به روی کفار باز نمیشود، آن آسمان کلیدش به دست خداوند است و دعا کلید اجابت است.
مفسر برجسته قرآن کریم با قرائت آیه «هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ»، خاطرنشان کرد: ذات اقدس اله برهان را با آنچه که واقع شده و تجربه شده هماهنگ میکند، قصص انبیا برای همین است، برای این است که انبیا احکام را گفتند یک عده قبول کردند فیضش را گرفتند و یک عده قبول نکردند و چوبش را خوردند.
وی خاطرنشان کرد: دو ادب را حضرت خلیل(ع) برای مهمان انجام داد، یکی اینکه فراهم کردن وسایل و مقدمات پذیرایی برای مهمان را پنهان و در خفا انجام داد تا آنها نگویند که چرا خودت را به زحمت میاندازی و دیگر اینکه برای مهمانهای خودش غذا را نزد آنان برد، نه اینکه آنان را نزد غذا ببرد، امروز این سنت نیست، به دلیل اینکه پذیراییها زیاد شده و نمیتوان آن را نزد مهمان برد، اما ادب آن است که غذا را نزد مهمان ببریم.
حضرت آیتالله جوادی آملی خاطرنشان کرد: فرشتگان الهی در جواب تعجب حضرت ابراهیم(ع) گفتند ما را فرستادند برای تعذیب و تنبیه مجرمان، یک وقت خداوند به یک گروهی پیامی را میدهد که برود گروهی را مجازات کند و گاه یک وقت هست که یک گروه را میخواهد تنبیه کند، گاه سنگ و باد رسالت خداوند را دارند و رسالتشان همان مجازات کردن است، گاه رسالت فرشتگان این است که این سنگها به مجرمان و فرشتگان بخورد، جریان ابرهه و پرندگانی که سنگ میانداختند همین بود، آنها رسالت الهی را بر عهده داشتند که میدانستند به چه کسی باید بخورند./914/پ202/ج