حلقه مفقوده‌ای در شیوه تبلیغ دینی
تبلیغ دینی از جهت آشنا نمودن جوانان با مبانی اسلام که رکن مهم انقلاب اسلامی است دارای اهمیت بالایی است؛ تا جایی که می‌تواند در قوت و استمرار نظام جمهوری اسلامی و تثبیت آثار صدور انقلاب اسلامی در جهان نقش اثرگذاری داشته باشد.
آنچه که بر اهمیت این موضوع می افزاید رویکرد دشمنان انقلاب اسلامی در مقابله با رشد و گسترش فرهنگ دینی است که می‌توان به «جلوگیری از برگزاری همایش‌هایی نظیر همایش شیرخوارگان حسینی»، «مقابله با مفاهیم دینی و تخریب آنان در قالب فیلم و نمایش» «تخریب مذاهب اسلامی با فرقه سازی» و «تولید و انتشار اکاذیب و شایعات در رسانه‌ها و فضای مجازی» به عنوان نمونه‌هایی از این فعالیت‌ها اشاره کرد.
در این میان ظهور چشمگیر مبلغان جوان در عرصه‌های مختلف تبلیغی، از ورزشگاه‌ها و بوستان‌ها گرفته تا فضای مجازی حاکی از غلیان دغدغه‌ای انقلابی در بین طلاب و روحانیان جوان است که تصویر پرداخته شده دشمنان از روحانیت به عنوان قشری منزوی در حجره و دور از جامعه را به کلی مخدوش کرده و چهره‌ای واقعی از تبلیغ دین اسلام و ارتباط مبلغان دینی با مردم به خصوص قشر جوان را به نمایش گذاشته است و خود به عنوان یک فرصت برای انقلاب اسلامی محسوب می‌شود.
حال نکته قابل تأمل اینجاست که آیا برای استفاده از فرصت مبلغان جوان حوزوی برنامه ریزی شده است یا نه؟!
قطعا نهادهای تبلیغی مانند سازمان تبلیغات اسلامی، معاونت تبلیغ حوزه‌های علمیه و دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم به منظور هماهنگی و ایجاد وحدت رویه تاکنون همفکری و هم اندیشی‌های متعددی داشته‌اند اما آنچه که در میدان عمل دیده می‌شود حاکی از جدایی حلقه‌ای مهم از زنجیره تبلیغ است.
به طور قطع و یقین مسئولین امر واقف هستند که برای مقابله با جبهه استکبار باید جبهه‌ای از نیروهای انقلابی در عرصه‌های مختلف تشکیل شود و همه فعالیت‌ها هدفمند و همگرا باشد و مبلغان دینی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و باید همه حرکت‌ها در راستای جبهه مبلغین دینی باشد. در روند جاری نیز شاهد آن هستیم که مبلغان و گروه‌های تبلیغی از نظر جانمایی اماکن تبلیغ، شیوه‌های تبلیغی و بازه‌های زمانی حضور پررنگ در جامعه دارای یک اتحاد و همکاری هستند اما در رابطه با موضوعات و هدفمندی فعالیت‌های تبلیغی جبهه واحدی مشاهده نمی‌شود.
متاسفانه به دلیل ازدحام طلاب و حوزه‌های علمیه در شهر مقدس قم، بسیاری از شهرها از جمله پایتخت با کمبود طلبه و روحانی روبرو هستند و فقط در ایام تبلیغی خاص مانند محرم و فاطمیه و تابستان که حوزه‌های علمیه تعطیل هستند شاهد حضور پررنگ مبلغان دینی می‌شوند. اینجا سوال پیش می‌آید که در غیر از ایام خاص تبلیغی تکلیف افرادی که با مبلغان ارتباط‌گیری کرده‌اند به خصوص جوانان چه می‌شود؟!
باید گفت حلقه مفقوده این جبهه انقلابی همان رکن اصلی آن یعنی سنگر و پایگاهی است که برای تبلیغ دین تعریف شده است؛ مکان مقدس و نورانی که در فرهنگ اسلام ملجأ و مجمع امت اسلامی است. همانگونه که بنیانگذار جمهوری اسلامی فرمود "مساجد سنگر هستند" و رهبر معظم انقلاب اسلامی از تعبیر "مسجد پایگاه است" استفاده کردند. باید توجه داشت محور اصلی جبهه مبلغین دینی باید مسجد باشد که ساخت آن از سوی رسول خدا(ص) به عنوان نخستین اقدام در تشکیل حکومت اسلامی و تشکیل مدینه النبی قلمداد می‌شود.
امروزه وقتی مبلیغین در بوستان‌ها و ورزشگاه‌ها و پایانه‌ها و ایستگاه‌های مترو و... در ایام خاصی در مقابل انظار مردم و جوانان حاضر شده و با آنان ارتباط‌گیری می‌کنند، پس از اتمام فصل تبلیغ و بازگشت مبلغان به شهر قم و یا حوزه‌های علمیه خود، این خلأ مشهود است که جوانان تازه جذب شده سردرگم گشته و احساس نیازی دو چندان دارند.
به نظر می‌رسد جایگاه مسجد در فرهنگ و تمدن اسلامی ایجاب می‌کند که در شکل ساماندهی و سازماندهی مبلغان تجدید نظری شود و مبلغان هر منطقه را با وصل کردن به امام جماعت نزدیکترین مسجد به محل تبلیغ و ایجاد هماهنگی به منظور رهبری ائمه جماعات، فعالیت‌های ایشان هدفمند گردد تا هر مبلغ پس از پایان دوره خود بتواند جوان جذب شده را با مسجد و امام جماعت مافوق خود آشنا کرده و دست آنها را در دست یکدیگر بگذارد.
ایجاد ارتباط جوانان با مسجد و تثبیت آنان به عنوان جوان مسجدی پس از آشنایی در یک محیط عمومی کاری دشوار است که نیاز به کارشناسی علمی و برنامه ریزی دقیق دارد و انتظار می‌رود مسئولین امر در این رابطه برنامه ریزی جدی داشته باشند تا با پر کردن خلأ، به تکمیل زنجیره تبلیغ دینی بپردازند و جبهه واحد تبلیغی را اثرگذارتر و هدفمند نمایند.
/959/704/ر