۲۶ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۰:۲۱
کد خبر: ۲۸۱۰۶۱
آیت الله مهدوی:

عالِمی که به علم خود عمل نمی‌کند از درد خویش غافل است

خبرگزاری رسا ـ آیت الله مهدوی با بیان این که علم سبب حیات می شود و انسان را از بیماری های روحی نجات می دهد، گفت: عالمِی که به علم خویش عمل نکند، مانند پزشکی بیمار است که دیگران را معالجه می کند و از درد خود غافل است.
آيت الله سيد ابوالحسن مهدوي امام جمعه موقت اصفهان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری، شب گذشته، با اشاره به خطبه صد و سی و نهم نهج البلاغه گفت: داشتن ثروت بیش از اندزه موجب طغیان و ظلم به دیگران می شود.

 

وی با اشاره به این قسمت از سخنان حضرت علی(ع) در خطبه صد و سی و نهم نهج البلاغه که می فرمایند« آنان که مال جمع آوری کردند هلاک شدند حتی اگر زنده باشند» افزود: هلاک شدن افراد مال اندوز در این خطبه مربوط به دنیا است نه آخرت.

 

 

آیت الله مهدوی بیان داشت: ثروت زیاد سبب می شود انسان مغرور شود و با مشغول شدن به دنیا، از رسیدگی به آخرت بازماند.

 

امام جمعه موقت اصفهان با اشاره به آیه « إِنَّ الاْءِنسَانَ لَیطْغَی أَن رَآهُ اسْتَغْنَی» افزود: داشتن ثروت بیش از اندازه موجب طغیان و ظلم به دیگران می شود و انسان ثروتمند با اشتغال پیدا کردن به لهو و لعب، از آخرت خود غافل می ماند، البته این برای بعضی افراد صادق است.

 

کارشناس مسائل دینی افزود: لهو، یعنی انجام دادن کاری عقلایی که انسان را از کار مهم تر باز دارد و لعب به معنای انجام کاری است که هیچ سود عقلایی ندارد و فقط سبب از بین رفتن وقت انسان می شود.

 

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری بیان داشت: ثروت زیاد سبب ایجاد تکبر و عُجب در آدمی می شود و انسان را از رسیدگی به فقرا و خویشاوندان خود باز می دارد.

 

وی در ادامه افزود: کسانی که از وضعیت مالی خوبی برخوردارند، کمتر پول خود را در راه دین خرج می کنند و این نشانه بخل در وجود آن هاست، البته این قضیه عمومیت ندارد.

 

آیت الله مهدوی گفت: دل کندن از مال زیاد، بسیار سخت است بنابراین کمتر مشاهده می کنیم که افراد پولدار خمس و زکات خود را پرداخت کنند، در صورتی که اگر همه افراد خمس و زکات خود را بپردازند، هیچ فقیری در جامعه باقی نخواهد ماند.

 

وی با اشاره به این قسمت از سخنان امیرالمؤمنین در حکمت صد و سی و نهم که می فرمایند «علما باقی می مانند تا روزگار باقی است، جسم ایشان زیر خاک رفته ولی مَثَل هایشان در دل مردم می ماند» افزود: واژه روزگار در این حکمت، کنایه از مردم است، چرا که در ادامه می گوید مَثَل هایشان در دل ها باقی است.

 

کارشناس مسائل دینی بیان داشت: وقتی گفته می شود عالم حیّ است، منظور حیّ حقیقی است، یعنی علما در زندگی خود دارای عمل صالح و رفتار دینی اند.

 

آیت الله مهدوی افزود: علم سبب حیات می شود و انسان را از بیماری های روحی نجات می دهد و عالم، پاکیزه ترین افراد در اخلاق است، چرا که به سبب وجود علم، طمع در وجود او به حداقل رسیده است.

 

امام جمعه موقت اصفهان گفت: یکی از ثمرات علم، حلم است، چرا که انسان عالم در موقع خشمگین شدن می داند چگونه خود را کنترل کند و  عالمِی که به علم خویش عمل نکند، مانند پزشکی بیمار است که دیگران را معالجه می کند و از درد خود غافل است.

 

وی با اشاره به این قسمت از سخنان حضرت علی(ع) در خطبه صد و سی ونهم که می فرمایند «آگاه باش ای کمیل که در سینه من علم کثیری اندوخته شده است و ای کاش حاملی برای آن می یافتم» بیان داشت: حتی کمیل هم ظرفیت شنیدن همه علم حضرت علی(ع) را نداشت./939/پ202/ح

ارسال نظرات